Goreng insum dan goreng insum dan kembali ke goreng insum
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος o σημαντικότερος εκπρόσωπος της Ελληνικής ροκ, ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανηψιός της Ελλης Αλεξίου. Σε αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σε αυτόν του rocker και του σκεπτικιστή. Ο Π.Σ. γεννήθηκε στις 20/7/1948 (ή 28/7/1948, οι πηγές μου διαφωνούν) στην Αθήνα και ως τα επτά του χρόνια έζησε στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είχε έρθει από τον Πόντο και κατέληξε στην Αθήνα όπου άνοιξε εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού για φωτογραφίες. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου είχε πάει για σπουδές στο Μαθηματικό.
Παραγωγή Θόδωρος Σαραντής Συντονιστής Μάνος Ξυδούς
1.Ο Μπάμπης ο Φλου
Μια ιστορία θα σας πω για το Μπάμπη το Μπάμπη τον φλου που του 'λεγες βρε Μπάμπη τι τρέχει εδώ σού 'λεγε φλου, φίλε μου όλα είναι φλου
Πάντα πιωμένος κι άνεργος ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο φλου μουρμούραει μόνος και διαρκώς σού 'λεγε φλου, φίλε μου όλα είναι φλου
Πείραζε όποιον του 'ρχότανε χωρίς να το σκεφτεί κι άμα ψιλοβαριότανε άραζε όπου 'βρισκε να λιαστεί
Πείραζε όποιον του 'ρχότανε χωρίς να το σκεφτεί κι άμα ψιλοβαριότανε άραζε όπου 'βρισκε να λιαστεί
Πείραζε τις μελαχρινές ήταν ωραίος, ο Μπάμπης ο φλου τσιμπολογούσε τις ξανθές ήταν ωραίος, ο Μπάμπης ο φλου
Κι όταν τον μπουζουριάζανε ψόφιος κοριός ο Μπάμπης ο φλου κι αν τον πολυρωτάγανε σού 'λεγε φλου, φίλε μου όλα είναι φλου
Πείραζε όποιον του 'ρχότανε χωρίς να το σκεφτεί κι άμα ψιλοβαριότανε άραζε όπου 'βρισκε να λιαστεί
2.Μου πες θα φύγω
Μου 'πες θα φύγω χθες το βράδυ ξαφνικά απλώς κουράστηκα δε φταίω για όλα αυτά Θεε μου δε θέλει το βλέπω καθαρά κι όλα γίναν Θεε μου τόσο μα τόσο ξαφνικά
Σηκώθηκα μονάχος το πρωί χωρίς καφέ χωρίς τσιγάρο και ψυχή Θεε μου το ξέρω τώρα είμαι μοναχός κι όμως θα γυρίσει πάλι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς
Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο μα εγώ στο λέω μπορούσα να περιμένω και μπορώ βλέπεις οι δυο μας μόνοι δε νιώσαμε ποτέ τώρα, τώρα πες μου ποιόν, πες μου ποιόν θα 'χεις να τα λες;
3.Πού να γυρίζεις
Εξω ο καιρός βροχερός λέω να βγω να μη βγω πού να γυρίζεις; πού να γυρίζεις; λέω να πάω σινεμά, βόλτα απ' του Γιώργου το μπαρ πού να γυρίζεις; πού να γυρίζεις; Θα πάω απ' του Τάκη μπορεί καμιά ψιλή να βρεθεί πού να γυρίζεις; πού να γυρίζεις;
Εξω βραδιάζει έπιασε αγέρας δυνατός βρέχει κι εγώ γυρνάω μοναχός ψάχνω κάπου στην τύχη να σταθώ και σπίτι δεν θα μπορώ να κοιμηθώ
Στην πόλη τα φώτα σβυστά δυο φίλοι μου λεν γειά χαρά πού να γυρίζεις; πού να γυρίζεις;
4.Το ξέσπασμα
Μια μέρα στην Αθήνα μπούχτισα απ' τη ρουτίνα φιλάω τη γριά μου κι απλώνω τα φτερά μου κι όπου γουστάρω πάω και τρέχει ο άνεμος μπροστά τον ήλιο ακολουθάω κι ο μήνας έχει εννιά
Κι οργώνοντας τους δρόμους ακούω χιλιάδες νόμους μα εγώ όμως προχωράω και πίσω δεν κοιτάω κι όπου γουστάρω πάω και τρέχει ο άνεμος μπροστά τον ήλιο ακολουθάω κι ο μήνας έχει εννιά
Κι όπου γουστάρω πάω και τρέχει ο άνεμος μπροστά τον ήλιο ακολουθάω κι ο μήνας έχει εννιά
5.Οι σοβαροί Κλόουν
Τους είδα στα υπόγεια καταφύγια κείνες τις νύχτες του Μαγιού με βλέμμα καρφωμένο προς την πόρτα ανήσυχο από το φόβο του διωγμού
Τους είδα βιαστικούς μέσα στη νύχτα σ' ένα παράνομο κρυφτό δραπέτες των λεωφόρων σκορπώντας στους πολίτες πανικό
Τους είδα σε διαδήλωση να φεύγουν με τη γεύση του μισού το πλήθος ξέρναε την αγρύπνια τους και τους σημάδευε το μάτι ενός φακού
Στα σκοτεινά δωμάτια με συζητήσεις που δεν τέλειωσαν ποτέ στις μυστικές βιβλιοθήκες και στα πάρκα με Πόε, με Ντε Σαβ και Μαρκ Τουέν και με μια άγνωστη αρρώστια στη σάρκα
Γυμνοί από αγάπη κι από μίσος διωγμένοι σαν εξτρεμιστές γνωρίσαν τον Χριστό μέσα απ' την πείνα τους ή μες στις φυλακές πεθαίνοντας στον τρόμο ότι πεθαίνουν στην αγωνία της επόμενης στιγμής τους είδα περαστικούς από τις αίθουσες των Πανεπιστημίων και των δημόσιων σκοτεινών ψυχιατρείων να συλλαβίζουνε την αλφαβήτα της κραυγής
6.Το '69 με κάποιο φίλο
Το '69 καθώς γυρνούσα εδώ και εκεί τους δρόμους έπαιρνα νωρίς απ' το πρωί είδα ένα φίλο λιωμένο από ρακί τα παρατάω μου 'πε κι αρχίζω απ' την αρχή
Σ' ένα παγκάκι στο μουσείο σε μια γωνιά μου πε κλατάρω δεν αντέχω άλλο πια δουλειά και σπίτι, σπίτι και δουλειά θα τα φτύσω όλα και θα φύγω μια βραδιά
Τ' αφεντικό με βρίζει η μάνα μου βογγά μια καλημέρα δεν μου λεν στη γειτονιά πως είμαι αλήτης συνεχώς μου κοπανά γι'αυτό σου λέω Παύλο φεύγω πια για τα καλά
Μια μέρα γύρισα στο σπίτι το πρωί βρήκα ένα γράμμα πεταμένο στην αυλή όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή τον Λευτέρη λέει τον εκλείσαν φυλακή αποπλάνησε είπαν δεκαεξάχρονη μικρή αποπλάνησε είπαν...
7.Στην Κ
Οταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί
Οταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής
Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές.
8.Η ώρα του Stuff
Κίτρινο το σούρουπο η ώρα έξι και μισή πες μου κάτι μίλησε δεν αντέχω στη σιωπή κλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύ τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή
"Δες βραδιάζει, μη μιλάς μον' έλα λίγο πιο κοντά"
Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωί σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή άδειο θαν' το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή με έναν αργό θάνατο να μας λειώνει το κορμί
"Μη φοβάσαι σβήσ' το φως δεν υπάρχει που, πότε και πως"
"Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή πριν μας έβρει το πρωί"
Πες μου αν μ' αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί πες μου αν μ' αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή
9.Τω αγνώστω θεώ
Σ' είδα χθες το βράδυ να κάνεις εμετό φύγε μου 'πες φίλε μου πριν γίνει το κακό μέσα μου κρύβω Μορλοκς μαύρα ξωτικά μισώ μου 'πες το σώμα μου κι αρνιέμαι στα τυφλά κι ουρλιάζω σιωπηλά κι ουρλιάζω σιωπηλά
Ηταν πρωί τ' Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή σκοράριζες τον θάνατο κει στη δεξαμενή και σκούζοντας γι' αλήθειες που στάζαν πανικό σε βρήκαν τα μεσάνυχτα ολότελα γυμνό να καρφώνεις στο κενό να καρφώνεις στο κενό
Η Αννα μου 'πε Παύλο η Αθήνα είναι τρελή τη νύχτα είναι ολοφώτιστη τη μέρα σκοτεινή μ' αγάλματα κομμάτια στα μάτια της τα δυό τριγύρναε στα μουσεία μ' ένα μπάσταρδο μωρό κι ανάμεσα στις πέτρες θυσία τω άγνωστω Θεώ κόβει η δόλια μάνα τη γλώσσα απ' το μωρό τραγουδώντας σ' αγαπώ
10.Εν κατακλείδι
Και τώρα φίλοι μου είν' αργά μια καληνύχτα στη μαμά και λίγη στάχτη στα μαλλιά καιρός να πούμε αντίο
Σκεπάσαμε όλους τους νεκρούς με αρρωστιάρικους ψαλμούς κλόουν με σοβαρούς σκοπούς γυμνοί μέσα στο κρύο
Κατά τ' άλλα εσείς που 'σαστε υγιείς και αξιοπρεπείς βοηθήστε μας και λίγο δώστε μας πνοή, στέγη και τροφή μια ιδέα στεγανή που να μη μπάζει κρύο
Πουλάμε σώμα και ψυχή δώστε μας λίγη προσοχή στα υπόγεια μαύροι ποντικοί λουφάζουνε δύο δύο
Παίρνουμε σβάρνα τους γιατρούς αδύνατοι μπροστά στους δυνατούς και συναντάμε ξέμπαρκους θεούς που χάσανε το πλοίο
Κατά τ' άλλα εσείς που 'σαστε υγιείς και αξιοπρεπείς βοηθήστε μας και λίγο δώστε μας πνοή στέγη και τροφή μια ιδέα στεγανή που να μη μπάζει κρύο
Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου βρήκα τις φάτσες που ζητούσες χθες ζαρωμένος στη γωνιά του δρόμου περνάς τις μέρες σου με προσευχές
Ενοχος για κάποια αιτία που δεν την έμαθες ποτέ πες μας ρε φίλε ποιός θεός σ' ορίζει; ποιός σε γεμίζει μ' ενοχές;
Μεσ' απ' τ' αντερά σου σκούζει τ' όρνιο που σου τρώει τα σωθικά του Χριστού φοράει το χιτώνιο και έχει το πρόσωπο του Μαρξ Εχει φροϋδικές ρυτίδες και τα νύχια του γαμσά τα χίλια πρόσωπα που σου 'χει δώσει είναι της Μέδουσας χτικιά
2.H
Είναι μέρες που πατάω γερά είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά μα μέσα σε είκοσι λεπτά σ' είδα να με μισείς, σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω
Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή στην κρίση σου αλύπητα αφημένη και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή σε σένανε μονάχα αφοσιωμένη
Είμαστε μόνοι εγώ και συ κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη σ' ό,τι μισώ σ' ό,τι αγαπώ είμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμένη
Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα σ' ένα μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα
Παραμονεύει στη σκιά, με μια καρδιά και μια παντιέρια είν' η ηρωίνη φίλε και ίσως να ξεχαστείς μας λες πως την ελέγχεις πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί
Θέλει χρυσάφι και κάποια υποταγή αγάπη μεταχείρηση στα μέτρα τα δικά της είν' επικίνδυνη και θέλει προσοχή θανάτου άγγελος σωματοφύλακάς της
Μα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά μα είναι κλειστά τα περιθώριά της και είναι αυτή, μονάχα αυτή και δεν μπορεί κανένας, μα κανείς να την χορτάσει
Ενα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή
3.Αντεργκράουντ με στράς
Το ξέρω ο κάποτε εραστής σου στου σαλονιού σου το πικ-απ θα ακούγομαι όπως η φωνή σου ένα ου κι ένα αα λογικού φωνακλά να χαϊδεύει το αυτί σου απαλά
Δεν θα 'μαι τότε πια η πηγή σου σαν Δον Κιχώτης γραφικός θα είμαι η ξεκούρασή σου καφές πρωινός λιγουλάκι πικρός μα τόσο ανώδυνα ωραίος τρελός
Μα η μάνα σου κρατάει τη νύχτα τσίγκινα λεφτά κι ο τύπος που την έχει δίπλα ξέρει μόνο να πουλά Αλλοθι και χαιρετούρα στο μπαμπά και λίγη ερωτομουρμούρα στη μαμά
Στα κλαμπ τις νύχτες ματσωμένη με μαύρη κούρσα και με στρας το παίζεις δήθεν οργισμένη κι αντεργκράουντ πουλάς σ' αγαπώ μ' αγαπάς και για ντρόγκα μεγάλη μιλάς
Μα θα 'ρθει κάποτε η ώρα το παραμύθι να μας πεις με τόσα φράγκα και με ρόδα θα σε φάει ζωντανή ο άγνωστος γνωστός σου "Χ" που ξέρει αλλιώς το σαβουάρ και το βιβρ
Που η πείνα του τραβάει τη μοίρα κάπου πιο βαθειά το μάτι του απ' την αγρύπνια είναι πέτρινη γροθιά αν ψάχνεις για άλλοθι προχώρα φύγε στρίψε στη γωνιά ο τύπος που κοιτάς δεν είναι ροκ εν ρολ σταρ
4.Υστατη στιγμή
Το ξέρω γκόμενα εσύ με τ' άγριο ύφος μετράς για αδυναμία την ηδονή για σένανε σημαίνει υποταγή
Ζητάς να κατακτάς χωρίς να κατακτιέσαι μα κάποιος κοίτα που ξαφνικά δήθεν χωρίς να θες σε ξάπλωσε γυμνή
Μια νύχτα ολόκληρη σ' ένιωθε που ψαχνόσουν ποτέ του δεν κατάλαβε τι θες και το γιατί δεν ήξερε πως θέλεις να σε παίρνουν μα προς Θεού αυτό ποτέ να μη φανεί ακόμα και την ύστατη στιγμή
Σου 'πε να σε πετάξει σπίτι κι είπες ναι αφ' υψηλού περήφανα σκληρή στο δρόμο χύμηξε και του 'πες ένα όχι σάμπως να του 'λεγες να παίξει λίγο το παιχνίδι του βιαστή
Εξω από το σπίτι σου 'πε κάτι για καφέ κι είπες το ναι κοίταξε του 'πες θα 'ναι μόνο για καφέ μπαίνοντας σου 'σβησε το φως κι έτσι βρεθήκατε γυμνοί και εσύ κι αυτός
Δεν το περίμενες ξέρω σ' έγδυσε με το ζόρι κι ήταν βιτσιόζικο αγόρι ήθελε να στο κάνει από πίσω σε τόσες χάρες άντε στην κάνω του 'πες και τη χάρη αυτή κι ήταν αδιάφορη κι άκρως φλεγματική ακόμα και την ύστατη στιγμή
Κι ήταν αργά όταν σε βρήκα να τα πίνεις τώρα το σώμα σου ζητούσε τη δικιά του πληρωμή χαμένη μες το ίδιο το δικό σου το παιχνίδι κρατώντας πάντα με τ' αρσενικά την ίδια πισινή έψναχνες τώρα στα τυφλά για λίγη ηδονή προπάντων για την ύστατη στιγμή
5.Θάνατος
Χαφιές στο σπίτι η θεία σου κι αστυνόμος η μαμά του τρόμου αθώα πρόσωπα που αργοπεθαίνουν στη δική σου αγκαλιά
Παυλάκη, γύρω σου σωπαίνουν τους φτάνει που ανασαίνουν τι ζητάς... Ετοιμοθάνατου είσαι γέννα κουλός με χρυσαφένια πένα που το πας...
Με το χαβά του θυμικού σου ματζούνι του μυαλού σου πιπιλάς... ξέρουνε τι τους περιμένει στην πολυθρόνα βολεμένοι τι ρωτάς...
Θάνατος θάνατος θάνατος
Κάπου τριγυρίζει μια παράξενη ματιά κάτι σε γεμίζει με θανάτου σιγουριά κανείς δε θες να σε δαμάσει κι όμως πονάς για ότι έχεις χάσει και ρωτάς Βυζαίνει ακόμα τ' ονειρό σου κι ο πόνος μοιάζει να 'ναι γιατρικό σου που ζητάς...
Στο Αμστερνταμ ο Φαληριώτης και στο Παρίσι ο Βελεσιώτης σου γελάν... Θανάτου χρέος σου μετράνε σε καταφύγια σε τραβάνε και ξεχνάς...
Θάνατος θάνατος θάνατος
6.Χωρίς αιτία
Αλλαζονικός και καχύποπτος πέταξε την μπέρτα του εμπρός και είπε "να φεύγω τώρα είναι η ώρα, θα σας ξαναδώ"
Σαν κάτι να 'ψαχνε μα κι όλο το 'χανε κι ούτε ένας ρώτησε να μάθει, τι μον' του 'παν "μπρός φύγε τώρα κακιά η ώρα κι ίσως με τον καιρό"
Μα κείνος είχε άλλο σκοπό σε μια παράγκα χωρίς θεό έψαχνε λέει το φάρμακο που να 'ναι μοναδικό
Λίγο ειρωνικά και αδικαιολόγητα τα βάζει με όλους και μια μέρα ξαφνικά αρχίζει και δε μιλάει, αλλού κοιτάει, κάτι μυστικό
Κι έτσι αθόρυβα μα αποφασιστικά μετατράπηκε σε σκια και είπε "να φεύγω τώρα είναι η ώρα κι ίσως σας ξαναδώ"
Εκείνος είχε άλλο σκοπό σε μια παράγκα χωρίς θεό έψαχνε λέει το φάρμακο που να 'ναι μοναδικό
7.Voodoo child
Δεν ξέρεις πότε δεν ξέρεις πως μας λες πως ίσως να 'ναι τότε μα και αλλιώς περνάν οι μέρες και το μόνο που σου μένει απ' αυτό είναι μόνο αυτό
Εψαχνες πάθος και ηδονή μα η Αριάδνη σου ένα λάθος χωρίς κλωστή τώρα το πάθος σου αλλάζει σ' ένστικτο και σε ανάγκη αλλάζει ηδονή
Voodoo child σ' έναν κόσμο εσαεί Voodoo child ναι η αγάπη μπορεί
Τυφλά σημάδια, τυφλό σκοπό σαν αρουραίοι στα σκοτάδια πως να σε δω και το κυνήγι του θανάτου μοιάζει να 'ναι γλυκό μα τούτο Θε μου, φέρνει πανικό
Γεμάτος ήλιος, γεμάτη γη περνάν οι μέρες χωρίς ζωή πριν η αγάπη προσπεράσει φύγει και χαθεί σε περιμένει, κάποιος να σου πει
Voodoo child σ' έναν κόσμο εσαεί Voodoo child ναι η αγάπη μπορεί
8.Κάποτε θα δεις
Κάποτε θα δεις πως όλα είν' αλήθεια σκληρή δουλειά σε περιμένει γευόσουνα τα λόγια που από το στόμα σου μοιάζανε παραμύθια τώρα το τελευταίο παιχνίδι μες στο δωμάτιό σου αόρατο ανασαίνει
Μονάχη στέκεσαι στο δρόμο τον άνθρωπο κοιτάς με τρόμο και ψάχνεις τον μπαμπά σου πάνω του να βρεις στην τύχη ψάχνεις προστασία γαντζώνεσαι σαν ικεσία παράσιτο στην δύναμη άλλων ν' αρπαχτείς
Πάλεψε τώρα να επιζήσεις έξω απ' το σπίτι ο άνεμος αγριεύει κανείς δε σου 'μαθε ποτέ πως κάποια μέρα θα χρειαστεί και να μισήσεις έτσι η αγάπη σου είναι φόβος ζωή απ' τους άλλους έμαθε να κλέβει
Οι μνήμες σου καπνοί στο δρόμο μπερδεύεις κλέφτη από αστυνόμο κι όμως πουλάς στην τύχη κάθε σου στιγμή γυρνάει σβούρα το κορμί σου μιλάς και χάνεις τη φωνή σου και δεν υπάρχει πια κανείς για να σου πει
Γουστάρω να σ' ακούω κούκλα μου όταν μιλάς να αληθωρίζουν μάτια όταν στην πίστα πηδάς γουστάρω όταν ακούω "Αχ, τι παιδί είν' αυτό! " γιατί εσύ ξέρεις στο κρεβάτι τι θα πει ροκ εντ ρολ
Στα σκοτεινά δωμάτια είν' η ψυχή μας γυμνή και δεν χωράν εκεί μυστικά και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια είν' εκεί που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά
Γουστάρω που όταν κλαίω δεν ρωτάς το γιατί γιατί εσύ ξέρεις πως ο πόνος μου έχει αιτία τυφλή γουστάρω σαν γατούλα όταν μου παίζεις κρυφτό κι όταν φοβάμαι μην σε χάσω να μου λές "σ' αγαπώ"
Στα σκοτεινά δωμάτια είν' η ψυχή μας γυμνή και δεν χωράν εκεί μυστικά και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια είν' εκεί που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά
Το ξέρω πως δεν είμ' αυτός που πάνω του θα στηριχθείς ούτε λεφτάς κι ίσως γυρνάς πιωμένο μες στα μπαρ να με βρεις
Ομως εγώ θα σου μετρώ της πόλης το σφυγμό μ' αγκαλιές θα σου χαϊδεύω το μυαλό με χίλιες και μια νύχτες γλυκές
Στα σκοτεινά δωμάτια είν' η ψυχή μας γυμνή και δεν χωράν εκεί μυστικά και εκεί να σ' αγαπάω ξέρω κούκλα μου εκεί την μοναξιά μου στον καθρέφτη όταν σπάς
2.Φτωχόπαιδο
Τη δύναμή σου πουλάς σ' ένα γιαπί φορτώνοντας τσιμέντο και λάσπη το κορμί κλειδώνεις σπίτι με πόνο την καρδιά και κατεβάζεις τα ρολλά και στα όνειρα σιωπή ζητάς ελευθερία "Αέρα" "Αλβανία"
Ο πόθος σου με γκόμενας μορφή αυτό που για άλλους είναι καθημερινή ζωή μα ειν' η τσέπη άδεια κι η κούραση σφυρί θέ μου θα τόθελες θα τόθελες κι εσύ λιγάκι να γλεντήσεις σαν άνθρωπος να ζήσεις
Συνήθισες να περπατάς σκυφτά κι ο ινστρούχτορας σου φέρεται γλυκά δύναμη κόμμα, αγώνας και φωτιά κι ο κουλτουριάρης στα μπάρ να σ' αγαπά όταν το βράδυ η μοναξιά τα σώβρακά σου πιτσιλά
Σε μια σκοπιά στο Ελληνικό στρατό σκλάβος ανώνυμος του δεκανέα και εδώ κοιτάς με δέος ένα τυχαίο φρικιό να φεύγει τρέχοντας απ' τον τρελογιατρό κουνώντας το χαρτάκι το I5 το μικράκι
Σε φάμπρικα πιάνεις δουλειά μα κάποια ανύποπτη και σκοτεινή βραδυά αναρχικοί βάζουν φωτιά τ' αφεντικό σου πανικός ... χωρίς λεφτά... ένα θηρίο σε καλεί... νιώθεις μια άγρια ηδονή
Ανεργος τώρα ζητάς καινούργια αρχή με σλήπιν μπαγκ στον ώμο φίλος από παιδί κουτσά στραβά σου λέει τη βγάζω καθαρή μα είναι δικιά μου δικιά μου η ζωή κι εσύ να περιμένεις με γνώση ότι πεθαίνεις
Εφημερίδα ... φωτογραφία μικρή, μιλάει για σένα για κάποιον πωλητή ήτανε βράδυ, ήτανε κι η βροχή τ' αφεντικό παρθένα, στο πρώτο της φιλί "με λήστεψε" τους λέει "το πιο καλό παιδί"
Ο αλέκτορ λάλησε την τρίτη του φορά, το κόμμα τώρα σε διαγράφει βιαστικά, οι σύντροφοί σου ; "μα ήταν φύση αναρχικιά" "αυτά, απ' τ' άλλα, εκείνα , συμβαίνουνε κι αυτά" Μνήμες, καπνός, αμφιβολία καμμιά. Μονάχ' ακόμα μία, ...μελανιά σε μιας εφημερίδας τη γωνιά.
3.Απογοήτευση
Κανένα δεν πειράζω και εγώ πάντα προσπαθώ να μην ενοχλώ τον άλλο και μονάχος να τη βρω μα πάντα κάτι θα μου τύχει πια δεν ξέρω τι να πω!
Σε όλα όσ' αρχίζω, κάτι δεν πάει καλά ενώ στην αρχή είν' ωραία, στο τέλος πάν στραβά! και βάφονται όλα μαύρα αχ κι εγώ απ' την αρχή ξανά
Κοντεύει να μου στρίψει, τι 'ναι τούτο το κακό μ'αρρωσταίνει με πειράζει, και δεν ξέρω τι να πω! Στο τέλος θα πιστέψω πως για όλα φταίω εγώ!
4.Αγκούρου (Δημήτρης Πουλικάκος)
5.Μίκη Μάους
Ω Μίκη Μίκη Μάους ευφυή ω Μίκη Μίκη άξιον εστί για πάρτι σου ένα ροκ εν ρολ με 12 μετράκια από sol
Μια τούρτα αλά κρεμ σοκολά, την ώρα που λες τα πολλά που με χέρια ψηλά το παίζεις ο Μπαχ και καλά
Με χρέος συμφωνίες τρείς. Λαϊκοκλασικιστής. Ξερνώντας μ' έναν ήχο κοινό το δήθεν μέγα μυστικό.
Συνθηματολογίες επικές, σε πέντε νοτούλες γλυκές. Για μέλλον πουλάς, αυτά που πουλιόντουσαν χθες.
Δαυϊδ με σφεντόν' από La στις νότες το παίζεις Γολιάθ κι ενώ ο Τσιτσάνης παίζει καθιστός εσύ το παίζεις μουσουργός
Κουλτούρα και πολιτικά και ψήνεις τον κόσμο μ' αυτά και γεύεσ' εσύ του Μάρκου τη γνήσια πενιά
Κορίτσι μου κάτσε καλά ! βρε αγκάλιασέ με κι ασ' τα πολλά Τα βρίσκαμ' ωραία ως τα χθες και τώρα καλημέρα δε λες
Βρε πρόσεχε μ' αυτούς τους τρελούς που τ' όνειρό τους είναι να μη ζουν και για επάγγελμά τους δηλώνουν "Ο ΣΩΖΩΝ ΛΑΟΥΣ" και για επάγγελμά τους δηλώνουν "Ο ΣΩΖΩΝ ΛΑΟΥΣ"
6.I remember Otis
7.To 69
Το '69 καθώς γυρνούσα εδώ και εκεί τους δρόμους έπαιρνα νωρίς απ' το πρωί είδα ένα φίλο λιωμένο από ρακί τα παρατάω μου 'πε κι αρχίζω απ' την αρχή
Σ' ένα παγκάκι στο μουσείο σε μια γωνιά μου πε κλατάρω δεν αντέχω άλλο πια δουλειά και σπίτι, σπίτι και δουλειά θα τα φτύσω όλα και θα φύγω μια βραδιά
Τ' αφεντικό με βρίζει η μάνα μου βογγά μια καλημέρα δεν μου λεν στη γειτονιά πως είμαι αλήτης συνεχώς μου κοπανά γι'αυτό σου λέω Παύλο φεύγω πια για τα καλά
Μια μέρα γύρισα στο σπίτι το πρωί βρήκα ένα γράμμα πεταμένο στην αυλή όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή τον Λευτέρη λέει τον εκλείσαν φυλακή αποπλάνησε είπαν δεκαεξάχρονη μικρή αποπλάνησε είπαν...
8.Clown
I'm sittin' by the river I'm feelin' cold 'n' iced you never said you leave me but I saw it in your eyes
The night ain't no more friendly, the clounds spinnin' around my soul, so cold and rainy, my hearts bits falling down
But I'll be sailin' good by wavin' to me the clown
I had some love to spend for you took it all away your mouth never realy asked but you had your own way and now
I'm sittin' here wonderin' how feelings fade around us how suddenly it seems to forgot the dreams you said you found.
But I'll be sailin' good by wavin' to me the clown
9.Αντε... και καλή τύχη μάγκες
Ληστέψανε την τράπεζα και τι με νοιάζει εμένα δεν είμαι με κανέναν. Σου λέω καλά της κάνανε γιατί μας προκαλούσε... γεμάτη εκατομμύρια, ενώ κι ο Θεός πεινούσε!
Περαστικοί, αδιάφορα, εκάτσαν κι εκοιτούσαν. Του διευθυντή της οι κοιλιές, κι αυτούς τους ενοχλούσαν.
Κάποιος πανικοβλήθηκε μπας κι ήτανε ο γυιός του κι ο ιδρωμένος λογιστής, μπας κι ήταν ανεψιός του κι όσο για τον ταμία που πήγε ν' αμυνθεί, όταν αναρωτήθηκε για ποιόν και το γιατί, "στα τέτοια μου" ψυθίρησε και γέμισε τις τσάντες.
"Αντε και καλή τύχη μάγκες!" Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία, να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία, και τώρα η χήρα του με δυο ορφανά, με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά και μια γνωστή αιτία...
Ψωρο-κορώνα-γράμματα στο τζόγο της ζωής "Επάγγελμα;" "Ποιό επάγγελμα;" "Τί επάγγελμα;" "Ληστής"
Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα, αποκλεισμένα μια ζωή σε ακούσια καραντίνα. Η απελπισιά περίστροφο και σφαίρες της, οι ανάγκες Αντε... και καλή τύχη μάγκες.
Μαγνητοσκόπηση της συναυλίας που έγινε στο Μετρό την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 1989
1.Γυναίκα
Είσαι εκεί μέσα στο όνειρο είσ' αλλού μέσα στου όχλου τη βουή στο φιλί του ανώνυμου και σ' αυτόν που πάντα για σένα είναι εκεί
Πάνω σου άτσαλα, σώματα θα προσγειωθούν για αυτό γίνε εσύ χώμα γόνιμο άδοξα τ' άνθη τους πριν μαραθούν
Γυναίκα μεσολάβησε στον άντρα και τη γνώση σαν προβολή του όφι δυστυχώς ο πλούσιος τω πνεύματι έβαλε στόχο ιδανικό Θεό
Γυναίκα γίνε η ανασταλτική αιτία γιατί τελειώσανε τ' αστεία ο στόχος άλλαξε και μετατράπηκε σε από μηχανής Θεό
2.Blues
Κρυμένη θα 'ναι η ψυχή κι αυτό το βράδυ ιδρώτας, βρίσκεις αγκαλιά ερωτική χαρακτηριστικά γνωστά μα άγνωστο χάδι σε κάποιο μπαρ, σε κάποιο μαγαζί
Τις περισσότερες φορές το περπατάς μονάχος μα τούτη η νύχτα είναι δύσκολη να βγει διαλέξεις σε διαλέξουνε δεν θα υπάρχει λάθος ίδιο νερό άλλη πηγή
Μ' ένα σουγιά άγρια μεσάνυχτα χωρίς πολλά πολλά γιατί χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα αφού για σένανε η πλάστιγγα θα γέρνει πάντα προς τη γη
Τη ζωή σου στην πασάρανε αυτή είναι κι αν σ' αρέσει τυχαίο σπέρμα αισθάνεσαι απρόσωπου γονιού γυναίκα μοιάζει ο θάνατος που σ' έχει προκαλέσει κι έτσι τον κυνηγάς παντού
Αχ δεν ξέρεις πότε έρχεται ή φεύγει μια ευκαιρία για σένα οι πλούσιοι είν' έξυπνοι και βλάκες οι φτωχοί κόβεις το γόρδιο δεσμό για ασήμαντη αιτία μήπως πιστέψεις τη ζωή σου πως την κυβερνάς εσύ
Μ' ένα σουγιά άγρια μεσάνυχτα χωρίς πολλά πολλά γιατί χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα αφού για σένανε η πλάστιγγα θα γέρνει πάντα προς τη γη
3.Αποκάλυψη
Κανένα φυλαχτό, δεν είχε ρόλο στη ζωή μου η τύχη δικτάτορα είδα τον τρελό και την αμόρφωτη εξουσία συμβουλές να δίνει Το κράτος νόμιμο ληστή και τη βλακεία εξυπνάδα να πουλάει στους δρόμους σε τραγωδία να παίζουν κωμικοί και για την Μήδεια να διαδηλώνουν μανάδες και να την αθωώνουν είδα αδύναμους να ξεσπιτώνουν και τη γη να ισοπεδώνουν
Οταν το σήμερα σωστό την άλλη μέρα βγαίνει λάθος Στην Αφρική veto λευκό μα στη ζωή σου το χαρτί είναι μαύρο όταν η αλήθεια μια διπλή μια πληρωμένη γνώση απ' άκρη σ' άκρη τον αυστηρό όταν κριτή στην εξουσία συναντάς αυλάρχη τον επαναστάτη κομματάρχη την αποκάλυψη ρουτίνας μάχη την αποκάλυψη ρουτίνας μάχη
Βλέπω λαούς εμπόρευμα να κρέμονται σαν τα σφαχτάρια ναό του Σολωμόντα κι αρχηγούς να παίζουν τη ζωή μας στην αυλή στα ζάρια βλέπω χιλιάδες πια Χριστούς που την αγάπη τους μ' ένα μαστίγιο αλλάζουν αγαπάτε αλλήλους ως εαυτούς σε βιτρίνα του μουσείου σκουριάζουν τα θεμέλιά μας τα τραντάζουν και τέσσερις ιππότες να καλπάζουν την Αποκάλυψη φτιάχνουν
4.Αλι
Ο Αλι μαθαίνει που 'ναι το Ισλάμ κουβέρτα κουρέλι προσκυνάει τον Αλλάχ μπουζούκια και ντίσκο ρατσισμό αλά Γκρεκ κι ο Αλι μαθαίνει ντεμέκ
Από άλλη θρησκεία προσγειώθηκε εδώ φοράει κελεμπία μα και γραβάτα καρώ Στο Αράμπια είναι μη σε πάρει ο ύπνος θα ξημερώσεις αλλού κι έτσι ο Αλι ματώνει παντού
Αλι αλί Αλι αλί Αλι αλί-μονο που ο Αλι ματώνει παντού
Σέρβιρε coffee ξένε που πας στο αλλοδαπών ευθεία με oλίγη από τας- κεμπάπ κι όλα μοιάζουν οικεία προς ανατολάς μα τώρα κυρίες και κύριοι ο Αλι ματώνει για μας
Αλι αλί Αλι αλί Αλι αλί-μονο που ο Αλι ματώνει για μας ο Αλι ματώνει για μας
5.Της εθνικής συμφιλίωσης
Δώδεκα μέτρα από την πόρτα σας και σας πέρα βρέχει με το γνωστό τροπάριο του λόγος δεν πέφτει κι ο μήνας εννιά να 'στε καλά κι ας πάει να φάει τα μούτρα της κι ετούτη η γενιά
Βρασίδα Λούλη και Τέλη αρκεί να τρώτε απ' το μέλι της μόδας ρεμπέτ-ασκέρι αρκεί να τρώτε καλά
Δώδεκα μέτρα από την πόρτα σας φωτιά στο χημείο κι αυτοί που ξεχαστήκανε στο Πολυτεχνείο φαντάσματα, πια αντιστασιακά πλανιώνται στην πλατεία πρώην Ε.Α.Τ.-Ε.Σ.Α.
Βρασίδα Λούλη και Τέλη μπορεί να τρώτε απ' το μέλι μα που και που να σας μέλλει αν κάτι πάει στραβά
Δώδεκα μέτρα από την πόρτα σας κι ο νους ταξιδεύει μπουχτίσατε απ' αντίσταση και δε σας περισσεύει
Επληροφορήθην ότι ομάς αναρχικών ενεκλείσθη εις το Πολυτεχνείον με σκοπό τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων όσον αφορά την τάξιν ασφάλειαν και ήπιον κλίμα των πολιτών.
Χρόνια πολλά, στο σπίτι καλά και στου κουφού την πόρτα βρόντα ξανά μανά
Βρασίδα Λούλη και Τέλη αφού η μαμά σας το θέλει να φάμε απ' το ίδιο καρβέλι με τη γενιά του ΕΑΜ να φάμε απ' το ίδιο καρβέλι με τη γενιά του ΕΔΕΣ ... κάτι πράγματα.
6.Ποιοί είσαστε εσείς;
Ποιοί είσαστε εσείς που τα λόγια μας τα κάνετε μπροσούρες οτοβλεψίες, κρυπτομούρες μ' ένα καλάμι στα μπαλκόνια για άνοιξης λέτε χελιδόνια Ποιοί είσαστε εσείς
Ποιοί είσαστε εσείς που τα λόγια μας συνεντεύξεις σε φυλλάδες και άρες μάρες κουκουνάρες να σας το πω κωλοαγάδες απόκληροι παραμυθάδες Ποιοί είσαστε εσείς
Ποιοί είσαστε εσείς που τα λόγια μας κάνετε σύνθημα για βία τρελή μυθολογία κράτος εν κράτη αστυνομία πρόσεχε φίλε τη γωνία μη συγκρουστείς
Ποιοί είσαστε εσείς
Βία στη βία βία μη βία η αμοιβή χα Βία στη βία η αμοιβή χα βία μη βία Μη μπερδευτείς η αμοιβή χα βία στη βία Ποιοί είσαστε εσείς
7.Τω αγνώστω θεώ
Σ' είδα χθες το βράδυ να κάνεις εμετό φύγε μου 'πες φίλε μου πριν γίνει το κακό μέσα μου κρύβω Μορλοκς μαύρα ξωτικά μισώ μου 'πες το σώμα μου κι αρνιέμαι στα τυφλά κι ουρλιάζω σιωπηλά κι ουρλιάζω σιωπηλά
Ηταν πρωί τ' Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή σκοράριζες τον θάνατο κει στη δεξαμενή και σκούζοντας γι' αλήθειες που στάζαν πανικό σε βρήκαν τα μεσάνυχτα ολότελα γυμνό να καρφώνεις στο κενό να καρφώνεις στο κενό
Η Αννα μου 'πε Παύλο η Αθήνα είναι τρελή τη νύχτα είναι ολοφώτιστη τη μέρα σκοτεινή μ' αγάλματα κομμάτια στα μάτια της τα δυό τριγύρναε στα μουσεία μ' ένα μπάσταρδο μωρό κι ανάμεσα στις πέτρες θυσία τω άγνωστω Θεώ κόβει η δόλια μάνα τη γλώσσα απ' το μωρό τραγουδώντας σ' αγαπώ
8.Welcome to the show
Welcome to the show, welcome to the show Εδώ μετράνε μόνο τα σφάλματα ημών κι όλα τ' άλλα φήμες εικοσιεννιά στατιστικών άλλα σταθμά στα μέτρα του ποιός ανάλογα με ποιόν
Welcome to the show normal το σκηνικό welcome to the show
Απ' όλα έχει ο θίασος αναρχικούς με φάκελλο ανοιχτό θηριοδαμαστή το γιό του Παπαχρόνη με γάλα ραδιενέργειας βυζαχτό σε γυάλα το μωρόψαρο να μη δαγκώνει αιμομιξία σ' ανώνυμο χωριό μαύρο γυαλί να μην τυφλώνει των αποβλήτων το ακτινοβόλο ον σε πλανιτάριουμ κι ο πόλεμος των άστρων για τ' άγρια γούστα των μιλιταριστών
Welcome to the show normal κοινωνικό welcome to the show
Διαθέτουν για bus-class κτηνοβασία πατέρα κόρη μ' αδερφό για special show να δεις θα φταίει η τριλογία sex, drugs, Rock'n'roll ψευδαίσθηση καμιά δεν τους αγχώνει μέταλλο κρύο που δεν λιώνει πυρηνικό το μανιτάρι, ένα λουλούδι θα στο πουν κι αυτό κι ο θίασος μεγαλώνει το κρέας μας αρχίζει να το τρώει ωμό
Welcome to the show normal κοινωνικό welcome to the show
9.Τα σιγανά ποτάμια
Βρ' ας ήτανε τη μοίρα μου για λίγο να γελούσα και του Χριστού τους πειρασμούς εγώ να τους περνούσα διωγμένος με το διάολο στην έρημο χαμένος και σου 'λεγα μετά εγώ ποιός θα 'ταν κερδισμένος
Θα άναβα ένα ναργιλέ να μαστουριάζαν όλοι δαιμόνια, καλλικάντζαροι μαζί κι αρχιδιαβόλοι και θα 'χε πέντε γκόμενες καθένας μας παρέα να φτιάχνουνε χορεύοντας του σιναφιού τα σέα
Θα φώναζα να 'ρχόντουσαν κι όλα τα φιλαράκια για να μην ενοχλούμε πια της πόλης τα παιδάκια γυναίκες να γουστάρουνε του άντρα τα τερτίπια και στο τσαρδί του σατανά θα στήναμε ξενύχτια
Μετάξι από κινέζικα παλάτια θα φορούσα με φούντα Καλαματιανή και μαύρο από την Προύσα και θα 'χα και τα όργανα στη διαπασών να παίζουν του κόσμου όλοι οι αμαρτωλοί τι χάνουνε να ξέρουν
Πες μου αν θέλεις κάτι Πες μου κάτι, κάτι απλό μα αληθινό Πες μου έχω ξεχάσει πως σε λένε και που μένεις θηλυκό
Πες μου αν θέλεις κάτι έστω ένα κάτι Πες μου αν θέλεις κάτι Κάτι ωραίο κάτι απλό μα αληθινό Και 'γω μπορώ ναι εγώ μπορώ να σου δώσω αγάπη
Πες μου δεν το βλέπεις πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό για ποια επανάσταση μιλάμε που προσπαθώ όρθιος να σταθώ
3.Ο χαφιές
Λάσπη ο σκοπός σου το χνάρι που άφησα για σένα χαφιέ Πίσω μου πάντοτε θα 'ναι ο προορισμός σου αλλά δικιά μου η αγάπη που σου λέει ποτέ
Θα ψάχνεις να με βρεις στα bar μ' αλκοόλ της προδοσίας Μα 'γω κρυμμένος σε κορμιά και φίλων όνειρα γλυκά Θα σε τυφλώνω μ' ένα flash ακολασίας
Γιατί δικιά μου η ακριβή ηδονή δικοί μου οι ψυχοχειρουργοί με την αρρώστια μου υγιή να σε κρατάω στο κορμί να ψάχνεις μες στον πάτο κάθε ακαθαρσίας νομίζοντας πως θα με βρεις μεσ' στα σκατά, σκατό της εξουσίας
Μόνος σου με σένα μια γλώσσα είναι το κορμί σου όλο χαφιέ και όσα κερδίζεις μοιάζουνε να 'ναι χαμένα ο φόβος και τα φράγκα σ' έκαναν λακέ
Δεν ξεχωρίζεις πια τι 'ναι σωστό τι λάθος και τη χεσμένη τους ποδιά το στόμα σκύβει και φιλά του κοπρολάγνου τη χαρά
στην 'κάναν πάθος
4.Χαρμάνης κι άφραγκος
Χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα κι ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει πουθενά Χριστέ μου βόηθα να περάσει τούτη η νύχτα κι έχω τον πόνο για μονάχη συντροφιά
Νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω και κάθε μέρα μπαίνω όλο πιο βαθειά και μια γυναίκα να τα βρούμε πόσο κάνουν δεν βρίσκω Θε μου ή δεν υπάρχει πουθενά
Στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες και δεν γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά ίσως να 'ρθούνε οι καλύτερες ημέρες πάντως για μένα τούτη η νύχτα είναι κακιά
5.Ασ' την καρδιά σου
Η γκόμενά σου είναι χαζή και συ μοιάζεις με τσόντα υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης 3 και 80 Εγινες σοβαρό παιδί μ' αφεντικού μουσούδα βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα
Βρε ώπα κρίμα το παιδί Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει Ασ' την καρδιά σου να τα πει- κι αμόλησε καλούμπα
Απ' τό πρωί απ' τις 7 μου ντύνεσαι στην πένα και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα Μοιάζεις με μούμια Αιγυπτιακή - με μαραμένο φύλλο πιες να ξεδώσεις βρε παιδί - κι αν θες παίξε και ξύλο
Βρε ώπα κρίμα το παιδί Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει Ασ' την καρδιά σου να τα πει- στο χθεσινό σου φίλο
Ξημέρωμα ζητάω καιρό να σούρθω με κιθάρες τω καίσαρι του καίσαρος καιρός γι' ανωμαλάρες άσε τα πως και τα γιατί και πάμε γι' αμαρτία για να αιστανθούμε δηλαδή εν πλήρει απαρτία
Βρε ώπα κρίμα το παιδί Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει Ασ' την καρδιά σου να τα πει- εδώ στην κομπανία
6.Ερωτικό
Με κομμένη αναπνοή - ιδρωμένο το κορμί σε πλησιάζω ακροβατώντας - με ρυθμό σιωπής Η αυπνία μου υγρή - ράβει νύχτα την πληγή μην τυχόν την ψηλαφίσεις και μου φοβηθείς
Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο και μόνο εγώ είμαι θεατής στους διαδρόμους του θεάτρου σου να μαζεύω τα κομμάτια σου να στα δώσω όταν θαρθείς
Αλλοτε κι αλλού μην πεις θα χαθούμε μην αργείς Με λυγμό που μοιάζει ανώδυνος προσπαθείς να μ' αρνηθείς
Κι είναι ο φόβος μου διαρκής με φωνάζεις κι απορείς Ξέρω θες να μ' αγαπήσεις και κλαις που δεν μπορείς
Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο και μόνο εγώ είμαι θεατής στους διαδρόμους του θεάτρου σου να μαζεύω τα κομμάτια σου να στα δώσω όταν θαρθείς
7.Αν ήσουν φίλος
Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή υπομονή θαρχόταν κι η σειρά σου μα 'σύ προτίμησες να κάνεις το παπί και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου
Εκλεψες μαύρο απ' την καβάντζα του Στρατή κι ύστερα τα 'ριξες στην γκόμενα του Τάσου αν είναι νάρθει όπως λένε θε να 'ρθεί και θα σε στείλω μάγκα πίσω στη μαμά σου
Είμαστε ωραία και αλανιάρικα παιδιά αλλά αν γουστάρεις είμαστε κι από τα άλλα κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά εμείς γνωρίσαμε και κύμματα μεγάλα.
8.Αυτοί μιλάν
Αυτοί μιλάν την ώρα που ο ήλιος έγυρε το χάος ν' ακουμπήσει την ώρα που εγώ σε προσκυνούσα απελπισμένος για ζωή Και μιλάν την ώρα που άλλος ένοιωθε το φως που πάει να σβύσει την ώρα που το χάος την αγάπη του ήλιου αυτό θα τη χαρεί Οι συντεταγμένοι, μετέωρη λογική το χρόνο με σκοτάδι στα υπόγεια μετράνε οι ειδικοί Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πως να ψηλαφίζω το σκοτάδι Σημείο αναγνώρισης μονάχα θα 'ναι η σαρκική επαφή Πριν λουφάξει ο ήλιος, και στο χάος δώσει το ρόλο του πατέρα Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα η ανθρώπινη φωνή Σκύβει το κεφάλι η σκέψη να οξυνθεί Η γλώσσα μας απ' αύριο σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής
9.Απροσάρμοστοι
Στο καζανάκι τα χοντρά και περιττά κομμάτια σκαλίζοντας τις τσίμπλες απ' τα μάτια με το μυαλό στης άμμου τα παλάτια '79 μηδέν καράτια Σ' ένα τροφείο μουσικής πέντε έκθετα ξυνόγλυκα ατσούμπαλα αλλά έμμετρα με συμπεριφορά ανάρμοστη '80 οι πρώτοι Απροσάρμοστοι
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά να σας τα πουν σταράτα"
Αδρομολόγητος καυτού απωθημένου λίβας σκάει σα μπάτσος σ' άσπρο μάγουλο ο Δαρίβας σε πολιτείες rock έφτιαξε ο Αράπης λάσσο καουμπόικο κι από χορδές του ιδιοφυούς του μπάσσο Σ' όλα τα πιάνο γενικά, σύνθια και πίου-πίου ο ευαγγελιστής Λουκάς-μπουμπούκι του ωδείου τεμπέλης και ανάρμοστος, ο τρίτος απροσάρμοστος
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά να σας τα πουν σταράτα"
Κοντά ο διαφορετικός με τας δικές του φρένας τας σώας που λένε κι αβλαβής, ο εραστής της παρακμής και ο Βασίλης μουρμουρά: Εγώ είμαι ο Κανένας και σκάει μύτη ο Οδυσσεύς το παίζει κυκλωπάκι με τα ακόρντα του Βασίλη για μαγιά από Stato της Fender και κουτιά μας προβιζάρει το ηλεκτρικό τρυπάκι
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά να σας τα πουν σταράτα"
Οι Απροσάρμοστοι υπάρχουν πάντα εκεί εκεί όπου αρμόζουν οι καιροί κι όσο σ' αυτό το ελληνικό αλισβερίσι γαμήσι και χασίσι επιστροφή στη φύση Αρρωστοι, άρρωστοι, άρρωστοι κι η ίδια η αιώνια γεύση η άρρωστη 1990 κυρίες και κύριοι
"Οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά να σας τα πουν σταράτα"
Είναι η ώρα που ξυπνάνε τα φαντάσματα κι εγώ γυρνάω μόνος και δεν υπάρχει πια στο δρόμο μου ψυχή να μου μιλήσει ζωντανή λίγη χαρά, παιδιά γεννιούνται, πόλη άκου πως κρυώνουν και οι αγώνες μου αντάλλαγμα μου δίνουνε μια τόση δα ζωή
Σαν τίμιος δουλευτής γρήγορα τό 'ριξα σ' ανάγκης λοβιτούρες και το κρασί μου το ξερνάω κάθε νύχτα που δε βρίσκω το γιατί το έπαιζα περήφανος και τώρα ρεβεράτζα, χαιρετούρες σαν να μην έφτανε που δε χορταίνω μήτε και το πιάτο το φαί
Συνέχεια μπερδευόμουνα μ' αυτούς που εμπιστευόμουνα ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα να δω φάτσα με φάτσα τη ζωή
Συνέχεια αδικημένος αισθανόμουνα πως μ' είχαν κοροϊδέψει στα παραμύθια είχα μείνει της τιμής και τιμημένης εργατιάς ώσπου μια μέρα τις ανάγκες μου που άτσαλα με είχαν δραπετέψει μια αγάπη ανέβασα στη θέση τους απ' όλα και απ' όλους πιο ψηλά
Συνέχεια μπερδευόμουνα μ' αυτούς που εμπιστευόμουνα ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα ν' αλλάξω νοοτροπία και μυαλά.
2.Η παράγκα του Θωμά
Νά 'μαστε στα ίδια μονοπάτια νά 'μαστε στην ίδια γειτονιά νά 'μαστε και στα χρυσά παλάτια α, και στην παράγκα του Θωμά
Νά 'μαστε στα ίδια τα λημέρια νά 'μαστε αν γίνονταν παντού νά 'μαστε του κόσμου τα ξεφτέρια πλούσιοι από γεννησημιού
Νά 'μαστε τι να 'μαστε κανένας δεν το ξέρει μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου 'χουνε προσφέρει Αναφτο κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα άναφτο, άναφτο κι έλα προς τα μένα
Νά 'μαστε μαστούρια όλη νύχτα ξέροντας εμείς το μυστικό κι όπου θες τα δίχτυα σου άντε ρίχτα να λιποθυμίσεις το χωριό
Νά 'μαστε τι να 'μαστε κανένας δεν το ξέρει μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου 'χουνε προσφέρει Αναφτο κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα άναφτο, άναφτο κι έλα προς τα μένα
3.Αν ήσουν φίλος
Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή υπομονή θαρχόταν κι η σειρά σου μα 'σύ προτίμησες να κάνεις το παπί και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου
Εκλεψες μαύρο απ' την καβάντζα του Στρατή κι ύστερα τα 'ριξες στην γκόμενα του Τάσου αν είναι νάρθει όπως λένε θε να 'ρθεί και θα σε στείλω μάγκα πίσω στη μαμά σου
Είμαστε ωραία και αλανιάρικα παιδιά αλλά αν γουστάρεις είμαστε κι από τα άλλα κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά εμείς γνωρίσαμε και κύμματα μεγάλα.
4.Ζειμπέκικο μπλουζ
Αφού το ξέρω πως με θες αυτή τη νύχτα ταιριαχτά όλα θα πάνε αχ και πες τα μου και γιατί δεν μου τα λες αφού μ' αυτό το παραμύθι κι οι παπάδες 'μολογάνε
Μαστούρα και γλυκιά βραδιά όχι μικρό μου τίποτα μη σε φοβίζει βρε έλα πες τα μου και γιατί δεν μου τα λες άσε τη νύχτα να μας πάει και για μας ν' αποφασίζει
Φοβάσαι μήπως και θιχτείς άφησε λίγο το κορμί σου να σε πάει βρε έλα πες τα μου και γιατί δεν μου τα λες της ηδονής την ώρα κούκλα μου κανένας δεν μιλάει
5.Τα μπλουζ του παλιοκάραβου
Πήρε σβάρνα κι αρμενίζει παλικάρι απ' τη γωνιά σαν παλιό καράβι τρίζει που στον ύφαλο χτυπά μοιάζει πλοίο στοιχειωμένο στου πελάγου τ' ανοιχτά
Εχει χάσει τιμονιέρη κι η φουρτούνα το χτυπά κι ένα αόρατο μαχαίρι μπαίνει όλο πιο βαθειά μοναχός, μοναχός και δίχως πρύμα βάζει πλώρη, πλώρη για το πουθενά
Μια ψευδαίσθηση ήταν ότι είχε από τη φυλακή με το διάολο εργοδότη για να πιάσει την καλή είν' αργά και στου χάρου το λιμάνι άραξε τώρα να ξεκουραστεί
6.Τα σιγανά ποτάμια
Βρ' ας ήτανε τη μοίρα μου για λίγο να γελούσα και του Χριστού τους πειρασμούς εγώ να τους περνούσα διωγμένος με το διάολο στην έρημο χαμένος και σου 'λεγα μετά εγώ ποιός θα 'ταν κερδισμένος
Θα άναβα ένα ναργιλέ να μαστουριάζαν όλοι δαιμόνια, καλλικάντζαροι μαζί κι αρχιδιαβόλοι και θα 'χε πέντε γκόμενες καθένας μας παρέα να φτιάχνουνε χορεύοντας του σιναφιού τα σέα
Θα φώναζα να 'ρχόντουσαν κι όλα τα φιλαράκια για να μην ενοχλούμε πια της πόλης τα παιδάκια γυναίκες να γουστάρουνε του άντρα τα τερτίπια και στο τσαρδί του σατανά θα στήναμε ξενύχτια
Μετάξι από κινέζικα παλάτια θα φορούσα με φούντα Καλαματιανή και μαύρο από την Προύσα και θα 'χα και τα όργανα στη διαπασών να παίζουν του κόσμου όλοι οι αμαρτωλοί τι χάνουνε να ξέρουν
7.Ο χαρμάνης
Χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα κι ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει πουθενά Χριστέ μου βόηθα να περάσει τούτη η νύχτα κι έχω τον πόνο για μονάχη συντροφιά
Νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω και κάθε μέρα μπαίνω όλο πιο βαθειά και μια γυναίκα να τα βρούμε πόσο κάνουν δεν βρίσκω Θε μου ή δεν υπάρχει πουθενά
Στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες και δεν γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά ίσως να 'ρθούνε οι καλύτερες ημέρες πάντως για μένα τούτη η νύχτα είναι κακιά
8.Το μπλουζ του Ρουμπόλα
Στης εκκλησίας τα στενά πίσω απ' τον Αη Νικόλα εψές το βράδυ πιάσανε το Νίκο το Ρουμπόλα στημένη του την είχανε στης γκόμενας το σπίτι κι ο Αη Νικόλας έχασε το πιον ωραίο αλήτη
Βρε Νικόλα βρε Ρουμπόλα, κοίταξε να ιδείς από γυναικείο στόμα, πήγες να τη βρεις
Προτού καλά καλά να μπει να πιεί ένα τσιγαράκι βραχιόλα του περάσανε Παρασκευή βραδάκι και στον Αη Νικόλα τώρα πια κανείς δε τραγουδάει αφού του Ρούμπου η φωνή στα σίδερα σκορπάει
Βρε Νικόλα βρε Ρουμπόλα, κοίταξε να δεις από γυναικείο στόμα, πήγες να τη βρεις
9.Το μπλουζ του Αϊ Ονούφρη
Ανέβηκα ανέβηκα ψηλά στον Αη Ονούφρη για να του πω για κείνηνε τη λύση μπας και μου 'βρει Αγιε μου Ονούφρη άγιε, πες μου τι να της κάνω αν δε μου δώσει ένα φιλί θα πέσω να πεθάνω
Κάποτε ίσως να το ιδεί πόσο με 'χει αδικήσει μα τότε ίσως να 'ναι αργά κι άλλη να 'χω φιλήσει
Αγιε μου Ονούφρη ορκίζομαι άλλη δε θα κοιτάξω τα πιο γλυκά μου τα φιλιά για αυτή θα τα φυλάξω Κι αν τύχει και την αρνηθώ κατάρα ρίξε απάνω ξανά να μην αγαπηθώ και μόνος να πεθάνω
Κάποτε ίσως να το ιδεί πόσο με 'χει αδικήσει μα τότε ίσως να 'ναι αργά κι άλλη να 'χω φιλήσει
10.Το μπλουζ του αποχωρισμού
Απόψε τόσο μόνος να 'μαι και συ να λείπεις μακριά σαν να 'ναι τώρα το θυμάμαι το τελευταίο όταν μου 'πες έχε γειά
Ητανε τρεις θυμάμαι Απρίλη κάποια Δευτέρα αλλιώτικη κι ήτανε κάπου προς το δείλι όταν δακρύσαμε στο τελευταίο φιλί
Μεγάλωσες μες στα σαλόνια κι έμαθες στο πάρκο με τα περιστέρια με τον αλήτη πού 'μπλεξες τι γύρευες αφρόψαρο στα φουσκονέρια
Κάποτε κύλαγε το αίμα μέσα στις φλέβες μας καυτό τώρα συμβόλαιο με το ψέμα έχουμε κάνει εσύ εκεί κι εγώ εδώ
Μα αυτή τη νύχτα ώρα μία όπου κι αν είσαι θα αισθανθείς το κάλεσμά μου σαν μια υποψία μες στο σκοτάδι στα τυφλά να σε καλεί
Μεγάλωσες μες στα σαλόνια κι έμαθες στο πάρκο με τα περιστέρια με τον αλήτη πού 'μπλεξες τι γύρευες αφρόψαρο στα φουσκονέρια
11.Κρίμα το παιδί
Η γκόμενά σου είναι χαζή και συ μοιάζεις με τσόντα υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης 3 και 80 Εγινες σοβαρό παιδί μ' αφεντικού μουσούδα βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα
Βρε ώπα κρίμα το παιδί Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει Ασ' την καρδιά σου να τα πει- κι αμόλησε καλούμπα
Απ' τό πρωί απ' τις 7 μου ντύνεσαι στην πένα και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα Μοιάζεις με μούμια Αιγυπτιακή - με μαραμένο φύλλο πιες να ξεδώσεις βρε παιδί - κι αν θες παίξε και ξύλο
Βρε ώπα κρίμα το παιδί Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει Ασ' την καρδιά σου να τα πει- στο χθεσινό σου φίλο
Ξημέρωμα ζητάω καιρό να σούρθω με κιθάρες τω καίσαρι του καίσαρος καιρός γι' ανωμαλάρες άσε τα πως και τα γιατί και πάμε γι' αμαρτία για να αιστανθούμε δηλαδή εν πλήρει απαρτία
Βρε ώπα κρίμα το παιδί Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει Ασ' την καρδιά σου να τα πει- εδώ στην κομπανία
12.Το μήνυμα
Θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι ένα έργο, όταν φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του, αποκτά δική του προσωπικότητα, δική του ταυτότητα, σύμφωνα με τα οποία χαράσσεται η πορεία του κι είναι αναφαίρετο δικαίωμα του έργου να ακολουθεί αυτόνομη καριέρα την οποία, εν ονόματι οποιασδήποτε πατρότητος, δεν έχετε δικαίωμα να σταματήσετε, ειδάλλως το ίδιο δικαίωμα έχει και το κράτος εν είδει λογοκρισίας. Άντε να φεύγω τώρα, είναι η ώρα, και ίσως σας ξαναδώ. Αντίο...
Τα κομμάτια 3, 6, 7, 13, 14, ηχογραφήθηκαν στο "Ροντέο" τον Μάρτη του 1986. "Απροσάρμοστοι" ήταν οι: Τάσος Καλανιώτης ηλεκτρική κιθάρα Οδυσσέας Γαλανάκης ηλεκτρική κιθάρα Αλέκος Αράπης ηλεκτρικό μπάσο Λουκάς Γκέκας ηλεκτρικό πιάνο Πάνος Τόλιος ντραμς
Τα κομμάτια 9, 10, 11, 15, 16 και 17 ηχογραφήθηκαν στο "Μετρό" τον Φλεβάρη του 1989. "Απροσάρμοστοι" ήταν οι: Οδυσσέας Γαλανάκης ηλεκτρική κιθάρα Βασίλης Πετρίδης ηλεκτρική κιθάρα Αλέκος Αράπης ηλεκτρικό μπάσο Λουκάς Γκέκας πλήκτρα Κυριάκος Δαρίβας ντραμς
Τα κομμάτια 4 και 5 ηχογραφήθηκαν στο Παγκράτι τον Δεκέμβριο του 1978. (Rock on) "Σπυριδούλα" ήταν οι: Βασίλης Σπυρόπουλος ηλεκτρική κιθάρα Νίκος Σπυρόπουλος ηλεκτρική κιθάρα Τόλης Μαστρόκαλος ηλεκτρικό μπάσο Τάσος Φωτιάδης ντραμς
Τα κομμάτια 1, 2, 12 ηχογραφήθηκαν στο σπίτι το καλοκαίρι του 1984.
Παραγωγή Πάνος Ηλιόπουλος, Μελίνα Σιδηροπούλου
Η πόρτα που ανοίγει
1.Το τραγούδι του Παύλου
Με το ποδόσφαιρο έχει να κάνει Με το λαό έχει να κάνει Απαγορευμένος είναι Πολύ καλό παιδί είναι Με το γέλιο έρχεται
Πόπολο-αναρχάρες-μάρες φυλαχτείτε
Κι εμείς, μπανιστιρτζήδες της ζωής Κι εμείς, μπανιστιρτζήδες της ζωής Κι εμείς, μπανιστιρτζήδες της ζωής Κι εμείς, μπανιστιρτζήδες της ζωής
2. Συζήτηση εν λευκώ
Στο άρθρο αυτό ο Παύλος μιλάει για θέματα λογοκρισίας, αντιμετώπισης του Rock (ελληνικού και διεθνούς) από τους υπεύθυνους πολιτισμού του κράτους, μιλάει για το τι πρεσβεύει το Rock, μιλάει για το πρόβλημα με την λογοκρισία που είχε με τον δίσκο του ``Εν λευκώ'', τον οποίο και αναλύει (πολλές φορές στίχο προς στίχο), και τέλος μιλάει για τα ναρκωτικά.Η άποψη ότι στίχοι σαν αυτοί του ``Η'' αποτελούν διαφήμιση της ηρωίνης, μας φαίνεται τερατώδης, παρόλα αυτά την άποψη αυτή των επιδοξων λογοκριτών θα την ξανασυναντήσουμε σε κάποιες δισκοκριτικές!
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΝ ΛΕΥΚΩ υπό ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ας μου επιτραπεί αφού είναι εν λευκώ η συζήτηση να πω κι εγώ μια γνώμη για την περίφημη διαμάχη ΕΔΕΤ-ΓΕΣΕΕ, ΠΟΘΑ, ΕΚΑ, ΟΜΣΕ, ΣΕΥ, ΕΤΕ, ΕΜΣΕ. Σου ζητάω συγνώμη φίλε αναγνώστη. Εγώ δεκαπέντε χρόνια σου μιλάω για ΡΟΚ. Δεν έχω αλλάξει. Κύριε Θεοδωράκη, εν έτη 1979 σας γνώρισα μόνο για πέντε λεπτά. Η θωριά σας και η φωνή σας πολλών τόνων βάρους, ενέπνεε λεβεντιά αλλά και πολύ έπαρση. Σκεφτείτε να αφαιρούσαμε ,κύριε Θεοδωράκη, τους στίχους των Ελύτη, Σεφέρη, Ρίτσο και άλλων, τις εξαίρετες ερμηνίες των Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Φαραντούρη και άλλων, το πολιτικό υπόβαθρο που σας στήριξε και σας προώθησε. Σκεφτείτε! Αυτό που μένει είναι πολύ μικρό μπροστά σε μια ``Συννεφιασμένη Κυριακή'' ή σε μια ``Φραγκοσυριανή''. Κύριε Χατζιδάκι, έχετε απόλυτο δίκιο για τις τεράστιες αμοιβές των ``χρυσών λαρυγγιών''. Ναι. Ο αγαπητός φίλος δημοσιογράφος Γ. Λιάνης, που κακώς έγραψε ``σταρς'' για τους Σιδηρόπουλο και Πουλικάκο, έγραφε, πριν από 2 μήνες νομίζω, για χρυσά λαρύγγια και είχε δίκιο. Αλλά εσείς θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι ένα έργο όταν φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του αποκτά δική του προσωπικότητα, δική του ταυτότητα, σύμφωνα με τα οποία χαράζεται η πορεία του και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του έργου να ακολουθήσει αυτόνομη καριέρα, την οποία εν ονόματι οποιασδήποτε πατρότητας δεν έχετε δικαίωμα να σταματήσετε, ειδάλλως το ίδιο δικαίωμα έχει και το κράτος εν είδη λογοκρισίας. Είστε απ' τους ανθρώπους που θέλω να πιστεύω ότι τη λογοκρισία την θεωρείται αιδώ της τέχνης.Οταν απαγορεύετε τα τραγούδια σας ασεβείτε στην μνήμη τραγουδοποιών όπως ο Gustave Mahler, ο Mozart, ο Bella Bartuk και άλλων. Μιλάτε για τουρκογύφτικα, έχετε δίκιο, κανείς δεν τα θέλει. Αλλά ξεχνάτε ότι ο πρώτος σας δίσκος ήταν οι ``Εξι λαϊκές ζωγραφιές'', σε συνθέσεις Βασίλη Τσιτσάνη;
``Εν Λευκώ'' και λογοκρισία Συνεχίζοντας λοιπόν, φίλε αναγνώστη, τη συζήτηση εν λευκώ, θα αναφερθώ και στον προσωπικό μου δίσκο τον ``Εν λευκώ''. Στην προληπτική λογοκρισία τα τραγούδια του ``Εν λευκώ'' πέρασαν όλα. Εγώ εν τω μεταξύ έχω υπογράψει το πρώτο συμβόλαιό μου μετά τον Μαρκόπουλο με δισκογραφική εταιρία, με την ΕΜΙ στις 17 - 2 - 1982. Γιατί στο δίσκο``ΦΛΟΥ'', υπέγραψα ένα χαρτί ότι αποποιούμαι πάσης οικονομικής απαιτήσεως από το δίσκο κι έτσι η ``ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ'' τότε υπέγραψε ένα συμβόλαιο εκτελεστού με την ΕΜΙ, με ποσοστό 4%. Στην δευτεροβάθμια λογοκρισία με φωνάζει ο Γ. Πετσίλας και μου λέει: ``Κοίταξε να δεις, μου 'ρθε ένα χαρτί κι αν θέλουμε να κυκλοφορήσει άλλη παρτίδα από το ``Εν λευκώ'', πρέπει να βγάλεις τα τραγούδια ``Η'', ``Underground με στρας'' και ``Υστατη στιγμή''. Για προτροπή της νεολαίας στα ναρκωτικά τα δύο πρώτα και για προσβολή της δημοσίας αιδούς το τρίτο. Γράφω λοιπόν ένα γράμμα προς τον τύπο της Ελλάδας (ημερήσιο και περιοδικό) όπου εν ολίγοις λέω: ``Ολοι σας κυνηγηθήκατε, πολλοί από σας βασανιστήκατε, άλλοι φυλακιστήκατε, προεκλογικά μιλούσατε για κατάργηση της λογοκρισίας, αντί λοιπόν να χρησιμοποιείται κι εσείς την καταστολή σαν μέσο, γιατί δεν χρησιμοποιείται τον διάλογο;''. Ο Θόδωρος ο Σαραντής, τώρα διευθυντής της διαφήμισης στην ΕΜΙ, προσωπικά μου είχε πει: ``Παύλο το έστειλα παντού, όπως μου είπες''. Αν θυμάμαι καλά εγώ το είδα δημοσιευμένο ή στο ``ΠΟΠ και ΡΟΚ'' ή στον ``ΗΧΟ'' μοναχά, δεν είμαι και σίγουρος.
Προς τον άγνωστο νεαρό του υφυπουργείου Νέας Γενιάς ή Τί είναι Rock Ναι, άγνωστε νεαρέ του υφυπουργείου Νέας Γενιάς, που εξεπλάγεις όταν σου μίλησα στην παμπ Φιλομούσα στην Πλάκα, όταν μου είπες δεν περίμενα τέτοια κουλτούρα από πλευράς ροκ, εκπλήσσομαι. Υπάρχει στο ροκ το ελληνικό και η ΚΔΟΑ, που σημαίνει Κτηνώδης Δύναμη Ογκώδης Αγνοια και που συνήθως η δύναμη με το αγνό και γνήσιο ένστικτό της, αν θελήσεις να την κοροϊδέψεις θα σου πετάξει μπουκάλι. Υπάρχει όμως στο ελληνικό ροκ και διανόηση. Αλλά που βέβαια να ξέρεις εσύ για τα περιοδικά ``ΠΑΛΙ'' και ``ΣΗΜΑ'', για τα τόσα βιβλία και στίχους που έχουν γραφτεί;
Υπάρχει στο ελληνικό ροκ και μουσική. Αυτό το ξέρεις.
Στο ροκ γενικά υπάρχει αθλητισμός. Ο Elton John, έχει μια γνωστότατη ομάδα στην Αγγλία. Ψάξε να τη βρεις. Ο Bob Marley βγαίνει στα εξώφυλλα των δίσκων του με την μπάλα στο πόδι. Και μάλλον δεν θα 'χεις δει εκτελεστή της μουσικής ροκ να κατεβαίνει από το παλκοσένικο για να δεις τι θα πει ιδρώτας και αδρεναλίνη. Υπάρχουν στο ελληνικό ροκ και τα ναρκωτικά. Γι' αυτά σου 'χω ειδική πληροφόρηση παρακάτω. Υπάρχει στο ελληνικό ροκ και η πολιτική. Για να μην αναφερθούμε παγκόσμια στα τραγούδια διαμαρτυρίας του Bob Dylan και τόσων άλλων, σε στίχους όπως του Mick Jacker ``Λένε πως είναι η κατάλληλη εποχή για το παλάτι της επανάστασης. Αλλά εκεί που μένω εγώ αυτό το παιχνίδι δεν είναι παρά μια ενοχλητική λύση, έτσι τί άλλο μπορεί ένα αδύναμο αγόρι να κάνει απ' το να τραγουδάει σε μια rock and roll μπάντα, μιας και στο κοιμισμένο Λονδίνο απλά δεν υπάρχει θέση για κάποιον που θέλει να διαδηλώνει τα πιστεύω του στο δρόμο''.
Street fighting man Παγκόσμια σου αναφέρω το όνομα και μόνο του συγκροτήματος ``Gang of four'' Συμμορία των τεσσάρων (βλέπε χήρα του Μάο). Τη γνωστή πολιτική θέση και δράση των Class, τις φωτογραφίες του Bob Marley και την συμπαράστασή του στον αντιπρόσωπο της αριστεράς στην Τζαμάικα. Τώρα, όσο για το ελληνικό ροκ, αν έκανες τον κόπο να διάβαζες το άρθρο μου στο τεύχος Μαϊου στο ίδιο περιοδικό, θα έβλεπες κατά πόσο υπάρχει και στο ελληνικό ροκ πολιτική ή όχι. Υπάρχει στο ροκ και κοινωνιολογία. Οι Rolling Stones έπαιξαν βασικό ρόλο στην νομιμοποίηση της ομοφιλοφιλίας, που ήταν μεγάλο πρόβλημα στην Αγγλία. Εχουν γίνει συναυλίες ροκ ενάντια στο ρατσισμό. Συναυλίες σε ποινικές φυλακές σε άσυλα, σε ψυχιατρεία. Είναι γνωστό ότι το ελληνικό ροκ πιστεύει πολύ στο ανθρώπινο πάθος και στην ανθρώπινη αδυναμία, στο υποσυνείδητο, όχι σαν πηγή κακού αλλά και σαν πηγή δημιουργίας. Επειδή δεν μου άρεσαν ποτέ τα κούφια λόγια, εν ολίγοις τα γράμματα τα κενά όπως θα 'λεγες εσύ, πάρε όλη την ελληνική ροκ δισκογραφία, αν βέβαια ξέρεις ποια είναι, και ασχολήσου με το στίχο της. Ολη τη δισκογραφία όμως. Υπάρχει στο ροκ και χρήμα. Εδώ το ελληνικό ροκ βέβαια χάνει. Αλλά στην Αγγλία κάποτε οι Beatles υπήρξαν οικονομικό κονδύλι, τους έκαναν Sir, γι' αυτό τώρα στην Αγγλία το ροκ είναι μόνιμο οικονομικό κονδύλι, όπως επίσης στην Ολλανδία, στην Γερμανία και αν θέλουμε να μιλάμε για εκτός Ευρώπης, φυσικά στις ΗΠΑ. Υπάρχει στο ροκ και το χασίς. Είναι πολλές οι αναφορές, σε εξώφυλα δίσκων κυρίως, σαν grass, (μαριχουάνα, φούντα). Οχι μόνο στο ξένο αλλά και στο ελληνικό ροκ. Στο λέω καθαρά το ροκ πιστεύει στην αναγκαιότητα της τέχνης, πιστεύει στην υπερβατική στιγμή που έχει ανάγκη ο κάτοικος της οποιασδήποτε μεγαλούπολης και ιδιαίτερα της Αθήνας, που θεωρείται από τις χειρότερες. Πιστεύει στο συναίσθημα με σίγμα κεφαλαίο, πιστεύει στο υποσυνείδητο, όπως σου είπα είναι εκτός από πηγή κακού και πηγή δημιουργίας. Πιστεύει στην κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας. Πιστεύει στην Αγάπη με άλφα κεφαλαίο, στην Ειρήνη με έψιλον κεφαλαίο, στην πίπα της Ειρήνης με έψιλον κεφαλαίο. Τί άλλο θέλεις να σου πω για να ξυπνήσεις επιτέλους; Οχι λοιπόν, άγνωστε νεαρέ του υφυπουργίου Νέας Γενιάς, το ροκ ασφαλώς, δεν περίμενε από κάποια πολιτική αλλαγή δικαίωση (προτιμά τη λέξη κοινωνική). Αλλά περίμενε μια πιο εμπεριστατωμένη πληροφόρηση. Μια Μαργαρίτα Ζορμπαλά δικαιολογείται να λέει ότι τώρα ακούγοντας Prisley και Pink Floyd συμπληρώνει και εκσυγχρονίζει την μουσική της παιδεία. Μια Ζορμπαλά όπου τίμια δήλωσε ότι μεγάλωσε με: ``Το τρένο φεύγει στις οκτώ''. Οχι όμως και συ. Περίμενε από σένα πληροφόρηση για τη γενιά των Beat και την λογοτεχνία τους, περίμενε από σένα πληροφόρηση για τον underground κινηματογράφο, έστω και στο κλασσικό επίπεδο Andy Warhol, κι όχι στις ατομικές πρωτοβουλίες των διαφόρων σαν τον Μιχάλη Δημόπουλο, ευτυχώς δηλαδή που υπάρχουν κι αυτοί. Περίμενε από σένα ν' ακούσεις τον πραγματικό συμπαντικού ήχου San Ra κι όχι τον κουνιστό κώλο του, σε ρυθμό Boogie, όπου γελώντας πια κι ίδιος μας λέει: ``They try to fool you and I have to school you about jazz''. Δηλαδή προσπαθούν να σας κοροϊδέψουν κι εγώ πρέπει να σας μάθω τι είναι το φαινόμενο που λέγεται τζαζ. Περίμενε από σας να μην ακούσει το βαρετό, τριτοκοσμικό πρόγραμμα του Mahoy Diner αλλά τον εκπληκτικό ερευνητή πιανίστα της σχολής Coldren, που μπορεί κι αυτόν να μην τον ξέρεις. Περίμενε από σένα μια πληροφόρηση για την ύπαρξη του χιπισμού, του σιτουασιονίστα, του Μάη του '68 στο Παρίσι, τη σωστή πληροφόρηση για το μεγάλο αντιμιλιταριστικό κίνημα της Αμερικής στη δεκαετία '60 - '70 με το Βιετνάμ. Περίμενε... Περίμενε.
Το ``Εν λευκώ'' και τα τραγούδια του Το ροκ άγνωστε νεαρέ του υφυπουργίου νέας γενιάς σου λέει όχι στα ναρκωτικά. Θα σου 'λεγε όχι και στο αλκοόλ, αλλά μέχρι νεωτέρας διαταγής του κράτους κάνει το κορόιδο. Ακου λοιπόν άγνωστε νεαρέ του υφυπουργείου νέας γενιάς τι έχει να σου πει το ροκ πάνω στην υπόθεση που λέγετε ναρκωτικά. ``Εν λευκώ'' σημαίνει στα άσπρα. Επίσης σημαίνει και αυτό που λέμε π.χ. είσαι εξουσιοδοτημένος εν λευκώ. Το εξώφυλο του δίσκου είναι αρκετά ``χιονισμένο''. Δείχνει ένα νέο που δείχνει 50 χρονών και κοιτάει με απλανές βλέμμα το κενό.
Το βιβλίο των ηρώων του τρόμου Υπάρχουν διαφόρων ειδών ήρωες, άγνωστε νεαρέ. Ο Χριστός ήταν ένας απ' αυτούς, ο Μαρξ ήταν ένας απ' αυτούς, ο Φρόυντ ήταν ένας απ' αυτούς, ο Καρλ Γιούνγκ ήταν ένας απ' αυτούς, ο Ντελέζ είναι ένας απ' αυτούς, ο Γκεταρί είναι ένας απ' αυτούς. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν βιογραφίες. Οι άνθρωποι αυτοί μεγαλώνουν γενιές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι υπεύθυνοι για γενιές. Στο βιβλίο λοιπόν αυτών των ηρώων, που όταν έχεις μια τέτοια υπευθυνότητα, μπορεί να είναι και βιβλίο και τρόμου, εγώ νεαρέ άγνωστε, έκατσα κι έψαξα αυτές τις φάτσες, που εσύ ζητούσες στα νιάτα σου. Και σ' έχω δει πάρα πολλές φορές ζαρωμένο, σε κάποια γωνιά του δρόμου να προσεύχεσαι σ' αυτούς τους ήρωες, να αισθάνεσαι ενοχές απέναντί τους, κι όταν ψάχνεις να βρεις την αιτία για τις ενοχές αυτές να μην τη βρίσκεις. Σε ρωτάω, μπορείς να μου απαντήσεις αν θα σε ρωτήσω ποιος απ' όλους αυτούς τους ήρωες ή και θεούς, γιατί πολλοί τους θεοποιούν, ποιός απ' όλους λοιπόν απ' αυτούς τους ήρωες ή θεούς ορίζουν εσένα; Ποιοι είναι αυτοί που σε γεμίζουν μ' αυτές τις ενοχές; Γιατί το βλέπω πάρα πολύ καλά ότι πονάει το στομάχι σου, χτυπάει βλέπεις το άγχος στο στομάχι, η νεύρωση που λένε αν έχεις ακούσει. Κι αυτή τη νεύρωση εγώ τη θεωρώ εγκληματική, για έναν ανθρώπινο χαρακτήρα και οργανισμό, αν την προσωποποιήσω θα της δώσω το πρόσωπο του Μαρξ, αν τη ντύσω θα την ντύσω με το χιτώνιο του Χριστού και αν δω τα χρόνια αυτού του προσώπου, οι πολλές ρητίδες που θα έχει, θα είναι φροϋδικές. Τώρα τα χίλια πρόσωπα που όλα αυτά έχουν δώσει σε σένα, μόνο με φαντάσματα της Μέδουσας, αν ξέρεις ελληνική μυθολογία, εγώ μπορώ να τα παραλληλίσω.
Η Θα σε κουράσω λίγο ακόμα παραπάνω, αλλά δεν πειράζει, αξίζει τον κόπο νομίζω. Heroin στα αγγλικά, ηρωίδα είναι η μετάφρασή του στα ελληνικά. Γιατί βλέπεις ο άνθρωπος που την ανακάλυπτε το 1884 νόμιζε ότι είχε ανακαλύψει το φάρμακο που θα έσωζε τους μορφινομανείς. Επίσημα απαγορεύτηκε το 1920. Δεν είμαι και σίγουρος τώρα βέβαια για τις χρονολογίες, αλλά δεν πειράζει. Ετσι ένας εν ενεργεία ηρωϊνομανής, ενώ όσο έχει τη δόση του είναι καλά, πολύ καλά, όταν δεν την έχει νομίζει ότι θα πεθάνει. Δεν έχει καμία αίσθηση χρόνου, ξεχνάει παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι πολύ συγκεχυμένα μέσα του. Εχει τόσο πολύ αντιφατικά συναισθήματα που μέσα σε είκοσι λεπτά το μίσος και η αγάπη εναλλάσονται με μεγάλη γρηγοράδα. Για το φίλο; Δεν υπάρχει φίλος. Πουλάει και την ίδια του τη μητέρα για μια δόση. Ο φίλος και γενικά τα συναισθήματα αυτά είναι αφημένα στην κρίση της ηρωίνης. Πίσω δε απ' όλα αυτά κρύβεται μια αιώνια απειλή, που ανήκει μόνο στην ηρωίνη. Ετσι λοιπόν κάποια στιγμή ο ηρωινομανής είναι μόνος του αυτός και η ηρωίνη, κι ανάμεσά τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απελπισμένη κραυγή. Γιατί σ' ότι μισεί, σ' ότι αγαπά σ' ότι αισθάνεται είναι αυτός αλλά ουσιαστικά είναι η ηρωίνη, κρυμένη από πίσω του. Για εγώ; δεν χρειάζεται καν να μιλάει για εγώ, αυτός ο άνθρωπος άγνωστε νεαρέ. Γιατί ότι στεγανό είχε να προστατεύσει το εγώ του, έχει τρυπηθεί, έχει σπάσει, έχει ανοίξει, όπως ανοίγουνε οι φλέβες όταν τις κόβεις με το ξυράφι, όταν αυτοκτονείς ή όταν τις τρυπάς με τη σύριγγα για να πάρεις τη δόση σου. Ετσι λοιπόν καταλαβαίνεις ότι ο ηρωινομανής βαδίζει σ' ένα μονόδρομο που έχει μία και μόνη κατεύθυνση, όπου η αλήθεια και η ψευτιά παύουν να διαχωρίζονται, είναι το ίδιο πράγμα. Ακόμη το φως και το σκοτάδι, φτάνουν να είναι το ίδιο πράγμα. Οσο για την ηρωίνη ποτέ καθαρά δεν θα δεις κατά πόσο είσαι επηρεασμένος απ' αυτή ή όχι και κατά πόσο την έχεις ανάγκη. Αυτή παραμονεύει πάντοτε στη σκιά και όπως σου είπα είναι μονόδρομος, έχει μια καρδιά και μια παντιέρα. Γι' αυτό άγνωστε νεαρέ σε προειδοποιώ είναι η ηρωίνη και να μην ξεχαστείς ποτέ να νομίζεις ότι την ελέγχεις ότι ξέρεις τι ζητάς και το γιατί. Στη χώρα που ζούμε την Ελλάδα, τυχαίνει το βίτσιο αυτό να είναι πάρα πολύ ακριβό. Ετσι ο ηρωινομανής πρέπει να είναι Μύδας, χρυσάφι. Επίσης μ' όλα αυτά που σου είπα θα κατάλαβες ότι μόνο με μια υποταγή απέναντι σ' αυτό το βίτσιο μπορείς να επιβιώσεις. Επίσης πιστεύω να κατάλαβες ότι θέλει μια ειδική μεταχείρηση. Θέλει ας το πούμε και αγάπη γιατί διαφορετικά θα σε σκοτώσει. Μην ξεχνάς ότι οι εχθροί σκοτώνουν. Θέλει λοιπόν μια αγάπη, μια ειδική μεταχείρηση για να μη σε σκοτώσει, στα μέτρα τα δικά της. Γιατί στο λέω είναι επικίνδυνη, γιατί ο άνθρωπος, ο άγγελος, ο σωματοφύλακας, που τη φυλάει, είναι άγγελος θανάτου. Απ' την άλλη μεριά είναι γλυκιά, διαφορετικά δεν θα υπήρχε καν λόγος να σου γράφω αυτά που σου γράφω. Αλλά θα 'χεις καταλάβει ήδη πόσο κλειστά είναι τα περιθώρια της. Δεν μπορεί φίλε κανείς να αισθανθεί χορτασμένος από την ηρωίνη. Συνέχεια θέλει και περισότερο και περισότερο και περισσότερο. Κι εν κατακλείδι το φιξάκι, φιξάκι άγνωστε νεαρέ, θα 'πρεπε να ξέρεις τι είναι, δεν είναι παρά μια στιγμή, αλλά όπως ήδη κατάλαβες, μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή. Αν έχεις τη δυνατότητα, διαβάζοντας αυτά που σου λέω, να ακούς το δίσκο μου ``εν λευκώ'', θα σ' ευχαριστούσα πάρα πολύ.
Underground με στρας Υπάρχουν διάφορες πλούσιες, κόρες μπαμπάδων, με μαμάδες οι οποίες διαθέτουν ζιγκολό, ο οποίος ζιγκολό είναι γεμάτος φιλοφρόνηση για τον μπαμπά κι ερωτομουρμούρα για τη μαμά. Που αυτές οι πλούσιες κόρες παίζουν με χάρη από μόδα με τη ντρόγκα, το ναρκωτικό, δήθεν οργισμένες, πουλώντας underground κι ελευθερία στον έρωτα. Οταν όμως έρθει η ώρα να πει το παραμύθι, (η εξάρτηση από την ντρόγκα), το ``βαποράκι'' δεν είναι rock and roll σταρ, σαν τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ας μου επιτρέψεις νεαρέ να έχω κι εγώ το δικαίωμα της αυτοειρωνίας. Αυτός, το ``βαποράκι'', έχει μια πείνα, που τραβάει τη μοίρα πολύ βαθιά και το μάτι του από την αγρύπνια είναι πέτρινη γροθιά. Οπως κατάλαβες νεαρέ, μιλάμε για γενικοκεντρικοστεγανή αρτηρία του εγκεφάλου.
Θάνατος Μιας και ακούς το δίσκο, πρέπει περίπου να 'χεις φτάσει στο τελευταίο τραγούδι της πρώτης πλευράς το ``Θάνατο''. Κι αν δεις έξω, στο εξώφυλο, δεν έχει εισαγωγικά ο Θάνατος αυτός, άγνωστε νεαρέ.
Χωρίς αιτία Η δεύτερη πλευρά του δίσκου ξεκινάει μ' ένα τραγούδι γραμμένο για κάποιο υπερευαίσθητο άτομο, που κάποτε υπήρξε ηρωινομανής. Είναι υπαρκτό πρόσωπο και τον έχουν ταλαιπωρήσει οι ψυχιατρικές κλινικές της χώρας μας. Αυτό το άτομο είναι αλαζονικό, είναι καχύπτοτο, του αρέσει να πετάει την μπέρτα του εμπρός, και κάθε τόσο να λέει: ``Να φύγω τώρα, θα σας ξαναδώ''. Μοιάζει σαν κάτι να ψάχνει μα κι όλας να το χάνει, κι ούτε ένας απο σας δεν ενδιαφέρεται να ρωτήσει τι είναι αυτό που ψάχνει. Μόνο του λέτε καλά, πήγαινε τώρα, γιατί είναι κακιά η ώρα και ο καιρός και η στιγμή, ε, με τον καιρό κάτι θα γίνει. Εκείνος όμως φαίνεται ότι έχει άλλο σκοπό, γιατί κάθεται σε μια παράγκα και χωρίς θεό, ή ήρωες σαν κι αυτούς που σου 'λεγα στην αρχή του άρθρου μου, ψάχνει να βρει κάποιο φάρμακο μοναδικό. Κι έτσι κάποια στιγμή λίγο ειρωνικά, αδικαιολόγητα όπως θα 'λεγες και συ, τα βάζει μ' όλους σας και μια μέρα ξαφνικά αρχίζει και δεν μιλάει, κοιτάει στο κενό, κάτι μυστικό τελικά. Κι έτσι αθόρυβα κι αποφασιστικά, μετατρέπεται σε σκιά και σας λέει άντε να φεύγω τώρα είναι η ώρα και ίσως σας ξαναδώ. Αντίο.
3.Ενα αναμνησιακό τραγουδάκι
Ενα αναμησιακό τραγουδάκι
(Ενα αναμνησιακό τραγουδάκι εμπνευσμένο από τον Εντουάρντο Μπιάνκο)
Ηταν ο Μήτσος που μετέφερε εκτελέσεις ο Τάσος που εξιδανίκευε το εμπόριο ο Παύλος που ροκάριζε με κουλτουρέ διαθέσεις στα ίσα με λαϊκό ρεπερτόριο
Σε φαντασίες δειλινά ξοδεύτηκαν καμπόσοι με μπουζουκοευρωαραβικά εν πτήση ο Τζούλη αρρώστησε από χρονία πτώση άλλου χωρόχρονου ψάχνοντας μυστικά
Κι αν θες να μάθεις πιο πολλά κλείσε το μάτι πονηρά κι άναψε πίπα της ειρήνης και ρουφηξιά τη ρουφηξιά να θυμηθούμε τα παλιά πρόσεχε μόνο να μη σβύνει
Κοιμότανε ο Παντελής με όνειρα του Κλάπτον στο μπάσσο ο τυφλοπόντικας κι ο Αττίλας παίζει ντραμς ο Ντάλας ο απαισιόδοξος στο μούσκιο φίλε άστο κι ο Τσιλογιάννης με το στυλ του ασύρματου ταμ-ταμ
Ηταν ο Αγγελος σοφός εν μαθητεία μονίμως προβληματικός σε τσέπη και καρδιά ο Κωνσταντίνος που στο μιλητό οι μπίζνες αυθεντία περάσανε καλύτερα κι εμείς απλώς καλά
Κι αν θες να μάθεις πιο πολλά κλείσε το μάτι πονηρά κι άναψε πίπα της ειρήνης και ρουφηξιά τη ρουφηξιά να θυμηθούμε τα παλιά πρόσεχε μόνο να μη σβύνει
4.Brown sugar (Mick Jagger, Keith Richard )
5.Street fighting man (Mick Jagger, Keith Richard )
6.Το βιβλίο των ηρώων
Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου βρήκα τις φάτσες που ζητούσες χθες ζαρωμένος στη γωνιά του δρόμου περνάς τις μέρες σου με προσευχές
Ενοχος για κάποια αιτία που δεν την έμαθες ποτέ πες μας ρε φίλε ποιός θεός σ' ορίζει; ποιός σε γεμίζει μ' ενοχές;
Μεσ' απ' τ' αντερά σου σκούζει τ' όρνιο που σου τρώει τα σωθικά του Χριστού φοράει το χιτώνιο και έχει το πρόσωπο του Μαρξ Εχει φροϋδικές ρυτίδες και τα νύχια του γαμσά τα χίλια πρόσωπα που σου 'χει δώσει είναι της Μέδουσας χτικιά
7.Welcome to the show
Welcome to the show, welcome to the show Εδώ μετράνε μόνο τα σφάλματα ημών κι όλα τ' άλλα φήμες εικοσιεννιά στατιστικών άλλα σταθμά στα μέτρα του ποιός ανάλογα με ποιόν
Welcome to the show normal το σκηνικό welcome to the show
Απ' όλα έχει ο θίασος αναρχικούς με φάκελλο ανοιχτό θηριοδαμαστή το γιό του Παπαχρόνη με γάλα ραδιενέργειας βυζαχτό σε γυάλα το μωρόψαρο να μη δαγκώνει αιμομιξία σ' ανώνυμο χωριό μαύρο γυαλί να μην τυφλώνει των αποβλήτων το ακτινοβόλο ον σε πλανιτάριουμ κι ο πόλεμος των άστρων για τ' άγρια γούστα των μιλιταριστών
Welcome to the show normal κοινωνικό welcome to the show
Διαθέτουν για bus-class κτηνοβασία πατέρα κόρη μ' αδερφό για special show να δεις θα φταίει η τριλογία sex, drugs, Rock'n'roll ψευδαίσθηση καμιά δεν τους αγχώνει μέταλλο κρύο που δεν λιώνει πυρηνικό το μανιτάρι, ένα λουλούδι θα στο πουν κι αυτό κι ο θίασος μεγαλώνει το κρέας μας αρχίζει να το τρώει ωμό
Welcome to the show normal κοινωνικό welcome to the show
8.Συνέντευξη στην ΕΤ2
Εδώ ο Παύλος μας λέει δυό λόγια για την καταγωγή του και πως τον έχει καθορίσει. Επίσης μιλάει για το ( αιώνιο; ) πολιτιστικό μας ερώτημα. Τι είμαστε, Ανατολή ή Δύση;
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΤ-2 Υπάρχει ένα παρελθόν σε μένα. Και το παρελθόν αυτό είναι το εξής. Είμαι δισέγγονος του Ζορμπά, και ως γνωστό ο Ζορμπάς ήταν rock and roll, όπως και να το κάνουμε. Και πολύ μάλιστα. Αυτό μας το λέει κι ο Καζαντζάκης. Απ' την άλλη μεριά όμως, έχω και σπέρμα από την γενιά των Αλεξίου. Της Ελλης της Αλεξίου, η οποία είναι θεία μου. Κι έτσι έχω μέσα μου και τον διανοούμενο και τον αλήτη. Από τη σύγκρουση αυτών των δύο βγαίνει άλλοτε καταστροφή κι άλλοτε δημιουργία. Θα έλεγα αυτό που είπε ο Εγγονόπουλος ή ο Νάνος ο Βαλαωρίτης, δεν θυμάμαι καλά, ότι πια δεν είμαστε Ελληνες αλλά είμαστε σαν Ελληνες μετά την Τουρκία, με αποτέλεσμα να έχουμε πάρα πολύ ανατολική κουλτούρα. Με τα προϊόντα και τα υποπροϊόντα της, τα πολιτιστικά. Παρόλα αυτά όμως, η ανατολική αυτή κουλτούρα όταν συγχωνεύτηκε από εμάς τους Ελληνες, απόκτησε μια ιδιαιτερότητα. Και οι πεντατονικές κλίμακες οι θρακιώτικές, και τα καραγκούνικα, και τα νησιώτικα, και τα κρητικά, όλα αυτά αποκτήσανε μια ιδιαιτερότητα. Τα ρεμπέτικα, τα νεολαϊκά, όλα αυτά έχουν ιδιαιτερότητα. Αυτή είναι η ανατολική κουλτούρα. Δίνω τη δυτική κουλτούρα για ποιο λόγο; Γιατί αυτή τη στιγμή είμαστε κατά 70 με 30, παίζει αυτό το ποσοστό, περισσότερο ανατολίτες παρά δυτικοί. Οταν λοιπόν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, μονάχο του έτσι ώστε ο μεσήλικας να μην ενοχλείται από την ηλεκτρική κιθάρα, ο νεαρός να μην ενοχλείται από το μπουζούκι, οι μουσικοί οι ίδιοι οι μπουζουκζίδες και αυτό που αντιπροσωπεύουν, και η ηλεκτρική κιθάρα κι αυτό που αντιπροσωπεύει να μην έχουν στήσει δυο ταμπούρια απέναντι ο ένας απ' τον άλλο και να μάχονται αλλά να έχει γίνει πια σαν τρόπος ζωής η χρυσή τομή των δύο αυτών κουλτούρων, δηλαδή εν ολίγοις να έχει επέλθει ένα 50 - 50, μια ισορρόπηση μέσα μας. Και μέσα απ' αυτό το πράγμα να πηγάσει η χρυσή τομή του τραγουδιού, της ιδιαιτερότητας που έχουμε στην ανατολική κουλτούρα και της ιδιαιτερότητας που θα αποκτήσουμε στην δυτική κουλτούρα, με τα υποπροϊόντα της. Μ' αρέσει το rock and roll, μ' αρέσει η στιχουργική του, μ' αρέσουν αυτά που περνάει στον κόσμο και γενικά μ' αρέσει το ότι είναι προπάντων μουσική για τον άνθρωπο, για τα πάθη του, για το συναίσθημά του κι όχι για την ψυχρή λογική και προπάντων όχι για την τεχνοκρατία.
9.Η
Είναι μέρες που πατάω γερά είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά μα μέσα σε είκοσι λεπτά σ' είδα να με μισείς, σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω
Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή στην κρίση σου αλύπητα αφημένη και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή σε σένανε μονάχα αφοσιωμένη
Είμαστε μόνοι εγώ και συ κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη σ' ό,τι μισώ σ' ό,τι αγαπώ είμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμένη
Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα σ' ένα μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα
Παραμονεύει στη σκιά, με μια καρδιά και μια παντιέρια είν' η ηρωίνη φίλε και ίσως να ξεχαστείς μας λες πως την ελέγχεις πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί
Θέλει χρυσάφι και κάποια υποταγή αγάπη μεταχείρηση στα μέτρα τα δικά της είν' επικίνδυνη και θέλει προσοχή θανάτου άγγελος σωματοφύλακάς της
Μα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά μα είναι κλειστά τα περιθώριά της και είναι αυτή, μονάχα αυτή και δεν μπορεί κανένας, μα κανείς να την χορτάσει
Ενα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή
Ληστέψανε την τράπεζα και τι με νοιάζει εμένα δεν είμαι με κανέναν. Σου λέω καλά της κάνανε γιατί μας προκαλούσε... γεμάτη εκατομμύρια, ενώ κι ο Θεός πεινούσε!
Περαστικοί, αδιάφορα, εκάτσαν κι εκοιτούσαν. Του διευθυντή της οι κοιλιές, κι αυτούς τους ενοχλούσαν.
Κάποιος πανικοβλήθηκε μπας κι ήτανε ο γυιός του κι ο ιδρωμένος λογιστής, μπας κι ήταν ανεψιός του κι όσο για τον ταμία που πήγε ν' αμυνθεί, όταν αναρωτήθηκε για ποιόν και το γιατί, "στα τέτοια μου" ψυθίρησε και γέμισε τις τσάντες.
"Αντε και καλή τύχη μάγκες!" Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία, να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία, και τώρα η χήρα του με δυο ορφανά, με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά και μια γνωστή αιτία...
Ψωρο-κορώνα-γράμματα στο τζόγο της ζωής "Επάγγελμα;" "Ποιό επάγγελμα;" "Τί επάγγελμα;" "Ληστής"
Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα, αποκλεισμένα μια ζωή σε ακούσια καραντίνα. Η απελπισιά περίστροφο και σφαίρες της, οι ανάγκες Αντε... και καλή τύχη μάγκες.
11.Η ώρα του Stuff
Κίτρινο το σούρουπο η ώρα έξι και μισή πες μου κάτι μίλησε δεν αντέχω στη σιωπή κλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύ τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή
"Δες βραδιάζει, μη μιλάς μον' έλα λίγο πιο κοντά"
Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωί σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή άδειο θαν' το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή με έναν αργό θάνατο να μας λειώνει το κορμί
"Μη φοβάσαι σβήσ' το φως δεν υπάρχει που, πότε και πως"
"Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή πριν μας έβρει το πρωί"
Πες μου αν μ' αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί πες μου αν μ' αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή
12.Υποκριθείτε
Υποκριθείτε σε κείνον που τιμά σε κείνους που γεμίζουν τα κενά του σατανά στην ύπαρξή σας
Υποκριθείτε στον φονιά που δεν μπορεί ν' αντέξει την επόμενη στιγμή και κρίνει αλλιώς από την κρίση τη δική σας
Σ' αυτόν που κυνηγά το θάνατο χωρίς ιδανικά γιατί μονάχα κυνηγώντας τον αισθάνεται πως ζει και νιώθει ακόμη
Υποκριθείτε στους αντάρτες στα βουνά που οι νόμοι σας δεν τους ανήκουν πια και το πεδίο των μαχών τους έγινε η πόλη
Στους αθώους που σκοτώνουν από πάθος οι ιδέες ξαφνικά γίνονται αλήθεια κι αν οι ιδέες μετατραπούν, έγινε λάθος Υποκριθείτε στους αθώους από πάθος
Οχι άλλα είδωλα στα επικίνδυνα παιχνίδια
13.Της εθνικής συμφιλίωσης
Δώδεκα μέτρα από την πόρτα σας και σας πέρα βρέχει με το γνωστό τροπάριο του λόγος δεν πέφτει κι ο μήνας εννιά να 'στε καλά κι ας πάει να φάει τα μούτρα της κι ετούτη η γενιά
Βρασίδα Λούλη και Τέλη αρκεί να τρώτε απ' το μέλι της μόδας ρεμπέτ-ασκέρι αρκεί να τρώτε καλά
Δώδεκα μέτρα από την πόρτα σας φωτιά στο χημείο κι αυτοί που ξεχαστήκανε στο Πολυτεχνείο φαντάσματα, πια αντιστασιακά πλανιώνται στην πλατεία πρώην Ε.Α.Τ.-Ε.Σ.Α.
Βρασίδα Λούλη και Τέλη μπορεί να τρώτε απ' το μέλι μα που και που να σας μέλλει αν κάτι πάει στραβά
Δώδεκα μέτρα από την πόρτα σας κι ο νους ταξιδεύει μπουχτίσατε απ' αντίσταση και δε σας περισσεύει
Επληροφορήθην ότι ομάς αναρχικών ενεκλείσθη εις το Πολυτεχνείον με σκοπό τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων όσον αφορά την τάξιν ασφάλειαν και ήπιον κλίμα των πολιτών.
Χρόνια πολλά, στο σπίτι καλά και στου κουφού την πόρτα βρόντα ξανά μανά
Βρασίδα Λούλη και Τέλη αφού η μαμά σας το θέλει να φάμε απ' το ίδιο καρβέλι με τη γενιά του ΕΑΜ να φάμε απ' το ίδιο καρβέλι με τη γενιά του ΕΔΕΣ ... κάτι πράγματα
14.Αποκάλυψη
Κανένα φυλαχτό, δεν είχε ρόλο στη ζωή μου η τύχη δικτάτορα είδα τον τρελό και την αμόρφωτη εξουσία συμβουλές να δίνει Το κράτος νόμιμο ληστή και τη βλακεία εξυπνάδα να πουλάει στους δρόμους σε τραγωδία να παίζουν κωμικοί και για την Μήδεια να διαδηλώνουν μανάδες και να την αθωώνουν είδα αδύναμους να ξεσπιτώνουν και τη γη να ισοπεδώνουν
Οταν το σήμερα σωστό την άλλη μέρα βγαίνει λάθος Στην Αφρική veto λευκό μα στη ζωή σου το χαρτί είναι μαύρο όταν η αλήθεια μια διπλή μια πληρωμένη γνώση απ' άκρη σ' άκρη τον αυστηρό όταν κριτή στην εξουσία συναντάς αυλάρχη τον επαναστάτη κομματάρχη την αποκάλυψη ρουτίνας μάχη την αποκάλυψη ρουτίνας μάχη
Βλέπω λαούς εμπόρευμα να κρέμονται σαν τα σφαχτάρια ναό του Σολωμόντα κι αρχηγούς να παίζουν τη ζωή μας στην αυλή στα ζάρια βλέπω χιλιάδες πια Χριστούς που την αγάπη τους μ' ένα μαστίγιο αλλάζουν αγαπάτε αλλήλους ως εαυτούς σε βιτρίνα του μουσείου σκουριάζουν τα θεμέλιά μας τα τραντάζουν και τέσσερις ιππότες να καλπάζουν την Αποκάλυψη φτιάχνουν
15.Πέσμου αν θέλεις κάτι
Πες μου αν θέλεις κάτι Πες μου κάτι, κάτι απλό μα αληθινό Πες μου έχω ξεχάσει πως σε λένε και που μένεις θηλυκό
Πες μου αν θέλεις κάτι έστω ένα κάτι Πες μου αν θέλεις κάτι Κάτι ωραίο κάτι απλό μα αληθινό Και 'γω μπορώ ναι εγώ μπορώ να σου δώσω αγάπη
Πες μου δεν το βλέπεις πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό για ποια επανάσταση μιλάμε που προσπαθώ όρθιος να σταθώ
Αλλαζονικός και καχύποπτος πέταξε την μπέρτα του εμπρός και είπε "να φεύγω τώρα είναι η ώρα, θα σας ξαναδώ"
Σαν κάτι να 'ψαχνε μα κι όλο το 'χανε κι ούτε ένας ρώτησε να μάθει, τι μον' του 'παν "μπρός φύγε τώρα κακιά η ώρα κι ίσως με τον καιρό"
Μα κείνος είχε άλλο σκοπό σε μια παράγκα χωρίς θεό έψαχνε λέει το φάρμακο που να 'ναι μοναδικό
Λίγο ειρωνικά και αδικαιολόγητα τα βάζει με όλους και μια μέρα ξαφνικά αρχίζει και δε μιλάει, αλλού κοιτάει, κάτι μυστικό
Κι έτσι αθόρυβα μα αποφασιστικά μετατράπηκε σε σκια και είπε "να φεύγω τώρα είναι η ώρα κι ίσως σας ξαναδώ"
Εκείνος είχε άλλο σκοπό σε μια παράγκα χωρίς θεό έψαχνε λέει το φάρμακο που να 'ναι μοναδικό
17.R' n' R' στο κρεβάτι
Γουστάρω να σ' ακούω κούκλα μου όταν μιλάς να αληθωρίζουν μάτια όταν στην πίστα πηδάς γουστάρω όταν ακούω "Αχ, τι παιδί είν' αυτό! " γιατί εσύ ξέρεις στο κρεβάτι τι θα πει ροκ εντ ρολ
Στα σκοτεινά δωμάτια είν' η ψυχή μας γυμνή και δεν χωράν εκεί μυστικά και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια είν' εκεί που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά
Γουστάρω που όταν κλαίω δεν ρωτάς το γιατί γιατί εσύ ξέρεις πως ο πόνος μου έχει αιτία τυφλή γουστάρω σαν γατούλα όταν μου παίζεις κρυφτό κι όταν φοβάμαι μην σε χάσω να μου λές "σ' αγαπώ"
Στα σκοτεινά δωμάτια είν' η ψυχή μας γυμνή και δεν χωράν εκεί μυστικά και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια είν' εκεί που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά
Το ξέρω πως δεν είμ' αυτός που πάνω του θα στηριχθείς ούτε λεφτάς κι ίσως γυρνάς πιωμένο μες στα μπαρ να με βρεις
Ομως εγώ θα σου μετρώ της πόλης το σφυγμό μ' αγκαλιές θα σου χαϊδεύω το μυαλό με χίλιες και μια νύχτες γλυκές
Στα σκοτεινά δωμάτια είν' η ψυχή μας γυμνή και δεν χωράν εκεί μυστικά και εκεί να σ' αγαπάω ξέρω κούκλα μου εκεί την μοναξιά μου στον καθρέφτη όταν σπάς
