Παύλος Σιδηρόπουλος τραγούδιΟδυσσέας Γαλανάκης πρώτη κιθάρα
Βασίλης Πετρίδης δεύτερη κιθάρα
Λουκάς Γκέκας πιάνο, πλήκτρα
Κυριάκος Δαρίβας τύμπανα, κρουστά
Αλέκος Αράπης μπάσο
Δημήτρης Μπέλλος πρόσθετα keyboards
Ντίνος Αποστόλου σαξόφωνο (τενόρο και σοπράνο)
Τραγούδησαν οι: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας (8ο)
Γιάννης Γιοκαρίνης (7ο)
Γιάννης Αγγέλακας (3ο)
Βασίλης Πετρίδης (4ο)
Απροσάρμοστοι (5ο)
Ενορχήστρωση και παραγωγή Απροσάρμοστοι
1.Ετούτη η πόλη
Ετούτη η πόλη με τρελαίνει
που υπνοβατώντας περιμένει
Με γκρίζο χρώμα χρώμα αρρωστημένο
Ανίατα βρώμικο κελί μεγενθυμένο
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
Χωρίς διαφάνεια σωτηρίας
παλεύει με ρυθμό αοριστίας
Ρουφάει μ' αγωνία-αναπνέει
κι αντί να περπατάει-παραπέει
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
Στους υπονόμους των ψυχών της
ο Προμηθέας αρουραίων δεσμώτης
και αντί φωτιά μοιράζει ανία
και σημάδια τυφλά για τον νέο Μεσσία
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
2.Πέσμου αν θέλεις κάτι
Πες μου αν θέλεις κάτι
Πες μου κάτι, κάτι απλό μα αληθινό
Πες μου έχω ξεχάσει πως σε λένε
και που μένεις θηλυκό
Πες μου αν θέλεις κάτι
έστω ένα κάτι
Πες μου αν θέλεις κάτι
Κάτι ωραίο κάτι απλό μα αληθινό
Και 'γω μπορώ ναι εγώ μπορώ
να σου δώσω αγάπη
Πες μου δεν το βλέπεις
πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό
για ποια επανάσταση μιλάμε
που προσπαθώ όρθιος να σταθώ
3.Ο χαφιές
Λάσπη ο σκοπός σου
το χνάρι που άφησα για σένα χαφιέ
Πίσω μου πάντοτε θα 'ναι ο προορισμός σου
αλλά δικιά μου η αγάπη που σου λέει ποτέ
Θα ψάχνεις να με βρεις στα bar
μ' αλκοόλ της προδοσίας
Μα 'γω κρυμμένος σε κορμιά
και φίλων όνειρα γλυκά
Θα σε τυφλώνω μ' ένα flash ακολασίας
Γιατί δικιά μου η ακριβή ηδονή
δικοί μου οι ψυχοχειρουργοί
με την αρρώστια μου υγιή
να σε κρατάω στο κορμί
να ψάχνεις μες στον πάτο κάθε ακαθαρσίας
νομίζοντας πως θα με βρεις
μεσ' στα σκατά, σκατό της εξουσίας
Μόνος σου με σένα
μια γλώσσα είναι το κορμί σου όλο χαφιέ
και όσα κερδίζεις μοιάζουνε να 'ναι χαμένα
ο φόβος και τα φράγκα σ' έκαναν λακέ
Δεν ξεχωρίζεις πια
τι 'ναι σωστό τι λάθος
και τη χεσμένη τους ποδιά
το στόμα σκύβει και φιλά
του κοπρολάγνου τη χαρά
στην 'κάναν πάθος
4.Χαρμάνης κι άφραγκος
Χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα
κι ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει πουθενά
Χριστέ μου βόηθα να περάσει τούτη η νύχτα
κι έχω τον πόνο για μονάχη συντροφιά
Νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω
και κάθε μέρα μπαίνω όλο πιο βαθειά
και μια γυναίκα να τα βρούμε πόσο κάνουν
δεν βρίσκω Θε μου ή δεν υπάρχει πουθενά
Στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες
και δεν γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά
ίσως να 'ρθούνε οι καλύτερες ημέρες
πάντως για μένα τούτη η νύχτα είναι κακιά
5.Ασ' την καρδιά σου
Η γκόμενά σου είναι χαζή
και συ μοιάζεις με τσόντα
υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης 3 και 80
Εγινες σοβαρό παιδί μ' αφεντικού μουσούδα
βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα
Βρε ώπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ασ' την καρδιά σου να τα πει- κι αμόλησε καλούμπα
Απ' τό πρωί απ' τις 7 μου ντύνεσαι στην πένα
και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα
Μοιάζεις με μούμια Αιγυπτιακή - με μαραμένο φύλλο
πιες να ξεδώσεις βρε παιδί - κι αν θες παίξε και ξύλο
Βρε ώπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ασ' την καρδιά σου να τα πει- στο χθεσινό σου φίλο
Ξημέρωμα ζητάω καιρό να σούρθω με κιθάρες
τω καίσαρι του καίσαρος καιρός γι' ανωμαλάρες
άσε τα πως και τα γιατί και πάμε γι' αμαρτία
για να αιστανθούμε δηλαδή εν πλήρει απαρτία
Βρε ώπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ασ' την καρδιά σου να τα πει- εδώ στην κομπανία
6.Ερωτικό
Με κομμένη αναπνοή - ιδρωμένο το κορμί
σε πλησιάζω ακροβατώντας - με ρυθμό σιωπής
Η αυπνία μου υγρή - ράβει νύχτα την πληγή
μην τυχόν την ψηλαφίσεις και μου φοβηθείς
Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο
και μόνο εγώ είμαι θεατής
στους διαδρόμους του θεάτρου σου
να μαζεύω τα κομμάτια σου
να στα δώσω όταν θαρθείς
Αλλοτε κι αλλού μην πεις
θα χαθούμε μην αργείς
Με λυγμό που μοιάζει ανώδυνος
προσπαθείς να μ' αρνηθείς
Κι είναι ο φόβος μου διαρκής
με φωνάζεις κι απορείς
Ξέρω θες να μ' αγαπήσεις
και κλαις που δεν μπορείς
Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο
και μόνο εγώ είμαι θεατής
στους διαδρόμους του θεάτρου σου
να μαζεύω τα κομμάτια σου
να στα δώσω όταν θαρθείς
7.Αν ήσουν φίλος
Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή
υπομονή θαρχόταν κι η σειρά σου
μα 'σύ προτίμησες να κάνεις το παπί
και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου
Εκλεψες μαύρο απ' την καβάντζα του Στρατή
κι ύστερα τα 'ριξες στην γκόμενα του Τάσου
αν είναι νάρθει όπως λένε θε να 'ρθεί
και θα σε στείλω μάγκα πίσω στη μαμά σου
Είμαστε ωραία και αλανιάρικα παιδιά
αλλά αν γουστάρεις είμαστε κι από τα άλλα
κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά
εμείς γνωρίσαμε και κύμματα μεγάλα.
8.Αυτοί μιλάν
Αυτοί μιλάν την ώρα που ο ήλιος
έγυρε το χάος ν' ακουμπήσει
την ώρα που εγώ σε προσκυνούσα απελπισμένος
για ζωή
Και μιλάν την ώρα που άλλος
ένοιωθε το φως που πάει να σβύσει
την ώρα που το χάος την αγάπη του ήλιου
αυτό θα τη χαρεί
Οι συντεταγμένοι, μετέωρη λογική
το χρόνο με σκοτάδι στα υπόγεια μετράνε οι ειδικοί
Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πως να ψηλαφίζω
το σκοτάδι
Σημείο αναγνώρισης μονάχα θα 'ναι η σαρκική επαφή
Πριν λουφάξει ο ήλιος, και στο χάος δώσει
το ρόλο του πατέρα
Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα
η ανθρώπινη φωνή
Σκύβει το κεφάλι η σκέψη να οξυνθεί
Η γλώσσα μας απ' αύριο
σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής
9.Απροσάρμοστοι
Στο καζανάκι τα χοντρά και περιττά κομμάτια
σκαλίζοντας τις τσίμπλες απ' τα μάτια
με το μυαλό στης άμμου τα παλάτια
'79 μηδέν καράτια
Σ' ένα τροφείο μουσικής πέντε έκθετα
ξυνόγλυκα ατσούμπαλα αλλά έμμετρα
με συμπεριφορά ανάρμοστη '80 οι πρώτοι Απροσάρμοστοι
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"
Αδρομολόγητος καυτού απωθημένου λίβας
σκάει σα μπάτσος σ' άσπρο μάγουλο ο Δαρίβας
σε πολιτείες rock έφτιαξε ο Αράπης λάσσο
καουμπόικο κι από χορδές του ιδιοφυούς του μπάσσο
Σ' όλα τα πιάνο γενικά, σύνθια και πίου-πίου
ο ευαγγελιστής Λουκάς-μπουμπούκι του ωδείου
τεμπέλης και ανάρμοστος, ο τρίτος απροσάρμοστος
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"
Κοντά ο διαφορετικός με τας δικές του φρένας
τας σώας που λένε κι αβλαβής, ο εραστής της παρακμής
και ο Βασίλης μουρμουρά: Εγώ είμαι ο Κανένας
και σκάει μύτη ο Οδυσσεύς το παίζει κυκλωπάκι
με τα ακόρντα του Βασίλη για μαγιά
από Stato της Fender και κουτιά
μας προβιζάρει το ηλεκτρικό τρυπάκι
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"
Οι Απροσάρμοστοι υπάρχουν πάντα εκεί
εκεί όπου αρμόζουν οι καιροί
κι όσο σ' αυτό το ελληνικό αλισβερίσι
γαμήσι και χασίσι επιστροφή στη φύση
Αρρωστοι, άρρωστοι, άρρωστοι κι η ίδια
η αιώνια γεύση η άρρωστη
1990 κυρίες και κύριοι
"Οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου